The things we do for love

De vrouw die voor mij bestemd was. Eindelijk had ik haar gevonden. Na een paar romantische maanden vond ze het welletjes geweest. Nog niet toe aan vastigheid. Ze zou een half jaar naar Spanje gaan. Wat moest ze dan met mij?

Toch kwamen we weer bij elkaar. Ik had geen zin haar te laten gaan, dus vloog ik elke maand voor een weekend naar Salamanca. Ik nam ontslag, ging een paar maanden bij haar wonen en veroverde haar definitief. We kwamen terug, ze trok bij me in en is niet meer weggegaan.

De jaren erna deden we fantastische dingen. We trouwden zelfs, geheel tegen de verwachtingen in. En we maakten samen twee prachtige kinderen. Wij, ja wij, wij die altijd zeiden dat we geen kinderen wilden. Liefde doet vreemde dingen met de mens.

Die kinderen introduceerden een nieuw soort liefde. Je ziet het niet aankomen en kunt het niet uitleggen. Liefde waardoor je van alles doet, al is het midden in de nacht. Onvoorwaardelijk. Je doet dingen die je voorheen nooit zou doen. Zoals dat joch dat laatst iets naar het hoofd van mijn zoon gooide een rotschop geven. Bijna gedaan. Maar gelukkig net niet.

Je staat vroeg op, spaart voor hun opleiding, gaat gezond koken, brengt regelmaat aan in je leven. Huisje, boompje, beestje en burgerlijk zijn geen negatieve begrippen meer. Minder naar de kroeg, op zondag geen voetbal maar de kinderboerderij of de speeltuin. En het is goed.

Standaardwerk zult u zeggen. Ik ga echter nog een stapje verder: ik raap zwerfafval op. Ook uit liefde. Ik wil een mooie wereld voor ze achterlaten. Een wereld waarin ze geen plastic hoeven te eten. Plastic zwerfafval komt namelijk uiteindelijk in de voedselketen terecht. En dus op hun bord. Wellicht wist u dat niet, maar het is echt zo.

Door zwerfafval op te rapen los ik niet direct dit probleem op. Maar ik doe in elk geval íéts. Ik doe het zo zichtbaar en luidruchtig mogelijk in de hoop dat anderen mee gaan doen. En dat de veroorzakers gaan begrijpen welk kwaad hun liefdeloze nonchalance aanricht.

Ik doe het niet uit boosheid. Niet omdat ik een geitenwollensok of principiële wereldverbeteraar ben. Maar puur uit liefde. Liefde voor mijn kinderen en de wereld.

Één stukje zwerfafval per dag oprapen. Als iedereen die van zijn of haar kinderen houdt dat zou doen. Wat zal de wereld dan snel schoon zijn. En hoe mooi laten we haar dan voor ze achter!