Shoppen in de liefde

Jarenlang heb ik gelezen over alle psychologische weetjes, want ik viel altijd op die ‘bad boy’, die mij inpakte en een beetje dominant was. Een échte man. Dat was het beeld wat de wereld in mijn hoofd geprent had. Deze ‘échte man’ had helemaal geen respect voor mij. Bij deze ‘échte mannen’ voelde ik mij klein. Welke vrouw kent dit dilemma niet? Wat voor man zoek je dan? Lieve jongens waren te lief. Om niet voor het kwade te kiezen, koos ik voor een tijdje maar even helemaal niks. Even pauze. Even bezinning.
In de artikelen over de liefde, lees je vooral over; ‘hoe belangrijk het is om van jezelf te houden’. Dus ik ging werken aan mijzelf. Ik ging mijn leven mooi maken. Ik ging mijn eigen bladzijdes schrijven en niet wachten tot iemand anders het komt invullen. Ik ging ontdekken waarvan ik hield. En terwijl ik mijzelf vormde, was er ergens anders een jongen bezig zichzelf te vormen. De jongen die bij mij past.
Oke, nu houd ik van mijzelf. Dat is allemaal leuk. En nu? Ja, dan ben je er nog niet hoor! Want de maatschappij heeft ons ook allemaal regeltjes aangeleerd. Als je de geschikte jongen uitzoekt, kijk je naar wie je aantrekkelijk vind, want we zijn allemaal vlees dat verkocht moet worden! Heb je zo’n smakelijk kippendijtje gevonden, dan gaan jullie hopelijk op date. Na de eerste date niet meteen bellen, maar 2 dagen wachten. Vooral niet te ‘desperate’ overkomen, maar een beetje hard-to-get spelen. Jongen, de stress! Hij belt niet, oh mijn god wat nu?! Liefde is niet leuk! Liefde is stom! Bah, stop er gelijk maar mee.
Dit werkt niet… toen ging ik weer lezen, ik las dat je moet loslaten en vertrouwen moet hebben. Ik las dat je lekker je leven moet leven, zonder je verlangen je leven te laten leiden. Gewoon te genieten van elk moment. Elke ontmoeting en niet meteen te gaan fantaseren hoe je kinderen er uit zouden zien.
Wat nergens stond beschreven, is wat er zou gebeuren, als ik niet dat smakelijke kippendijtje zou uitkiezen. Maar een jongen zou uitzoeken, waarmee ik dingen gemeen heb. En daar gewoon mee zou kletsen, zonder verwachtingen. Zonder te fantaseren of ons zoontje zijn neus zou krijgen. Vooral nieuwsgierig zijn! Wie zit er achter dit vleesje? Wie ben jij? Wat heb jij meegemaakt? Misschien gaat het eens niet om jou, en jouw verlangen, maar om contact maken met elkaar? Ja, toen ik dat deed, toen ontstond er wat magisch. Toen kwam ineens dat vertrouwelijke gevoel van gelijkwaardigheid en wederkerige waardering. Heerlijk!