Scheidziek

Mensen scheiden. En mensen scheiden afval. Vroeger werd al het afval nog bij je opgehaald. Naast de containers en papier ook het glas. Totdat de gemeente besloot het glas niet meer op te halen. Alle begrip, want dat ophalen kost geld. En daar betalen we zelf voor. Via de gemeentebelasting. Het eigenhandig wegbrengen van glas brengt nog meer voordelen. Bij het weggooien in de glascontainer klettert het glas kapot. En scherven brengen geluk. Later kwam ook het scheiden van incontinentieafval erbij. Stinkluiers worden afgevoerd naar speciale luiercontainers. Vaak in eigen auto. Waarin zich in een mum van tijd een bijzonder aroma verspreidde, dat nog lang blijft hangen nadat de shit uit de auto is verwijderd. Ook ik droeg een steentje eh… luier bij. Ik was als jonge moeder niet te lui daarvoor. Wel was ik destijds voortdurend moe door de gebroken nachten. Of beter gezegd, ik was de overtreffende trap van moe: ‘moeder’.

Tegenwoordig scheiden we ook plastic. Dát is pas een milieuvriendelijke oplossing. Grote stinkende plastic zakken prijken tegenwoordig in onze garage. We mogen deze zakken zelf deponeren in de daarvoor bestemde container. Ik haal levensgevaarlijke capriolen uit op de fiets, om die enorme zak de zak te geven op de daarvoor bestemde plek. Ik schop steeds opnieuw tegen de zak aan, die heen en weer slingert richting mijn spaken. De zak zingt als het puntje ervan tussen mijn spaken komt. Het lusje dat de zak dichthoudt, draait intussen rondjes om mijn vinger, die steeds meer bekneld raakt. Bij die container aangekomen moet ik eerst mijn vinger bevrijden voordat ik de zak met grote irritatie in de container flikker. Op die momenten word ik er ‘scheidziek’ van! Soms heb ik de luxe dat ik onze auto tot mijn beschikking heb. Dan gooi ik de zak in de achterbak, die daar vaak lekker ligt te stinken. En daar moet ik dan blij mee zijn! Want zolang de zak stinkt, vergeet ik haar niet. Het komt net zo vaak voor dat de zak een sightseeing dorp krijgt, om vervolgens voor weer een paar dagen in de garage gestald te worden. Dan vergat ik weer te stoppen bij de container.

Allemaal leuk en aardig, dat scheiden van afval. En het zelf afvoeren van die rotzooi. Glas, oude kleding, incontinentiemateriaal, oude elektronische apparaten, plastic afval. We doen het allemaal zelf. We hebben ooit een grijze container gekregen om rotzooi aan de straatkant te zetten, eentje die tegenwoordig half leeg staat. Wat een bak!