Applaus voor Erdogan

zuidg00 12 mei 2016

Het is alsof mensen rond de Middellandse zee geboren worden met een gen dat de religieuze ontwikkeling van het individu bepaalt.
Hoe is het anders te verklaren dat er landen zijn die aangeven dat hun populatie voor 100% uit Moslims bestaat?
Alsof de ouders het geloof via DNA overdragen op hun nageslacht.
Blijkbaar wordt je als gelovige geboren.
Overigens was dit in het Nederland van tot vlak na de oorlog niet anders.
Ook hier gold dat je geboren werd als Katholiek dan wel Protestant.
De ontkerkelijking zoals die in het Westen heeft plaatsgevonden hangt nauw samen met een periode van verlichting die voorbij lijkt te zijn gegaan aan de Moslimwereld.
Maar ook onder deze gelovigen moeten zich toch lieden bevinden die op zijn minst twijfelen aan de Goddelijke waarheden zoals die vanaf de Mimbar worden gepredikt.
Ik ga uit van het beginsel dat alle mensen overal ter wereld gelijk zijn.
Dat houdt in dat er ook onder de Moslims de nodige individuen moeten zijn die op zijn minst twijfels hebben met betrekking tot de Islam. Net zoals er Katholieken en Protestanten zijn die hun geloof aan de wilgen hebben gehangen.
Alleen is het voor de eerste groep aanzienlijk moeilijker publiekelijk afstand te doen van het geloof.
En dat laatste heeft alles te maken met het ontbreken van een scheiding tussen religie en de Staat in de meeste landen rond de Middellandse zee.
De angst om buiten de samenleving te vallen, een outcast te zijn, is groter dan de moed om naar buiten te treden met je twijfels.
De angst wordt automatisch omgevormd tot zelfcensuur.
Kritiek op de Staat is kritiek op het geloof.
De Staat wordt hierdoor almachtig en berooft haar onderdanen van het vrije denken.
Het nationalisme is in feite de enige legitieme keus die er overblijft.
De scheiding van religie en Staat zoals die In Turkije is ingevoerd door Mustafa Kemal Atatürk
staat onder druk.
Is dat de reden waarom de Nederlands Turkse gemeenschap zo fel ageert tegen alles wat maar een zweem van kritiek bevat tegen hun Turkije?
Wordt die gemeenschapszin in stand gehouden door angst?
Angst om als verrader en ongelovige te worden neergezet?
In het Rusland van Stalin duurde het applaus voor de leider soms een half uur. Tot iemand het fysiek niet meer aan kon en als eerste het applaus staakte.
Deze persoon werd opgepakt en veroordeeld wegens landverraad.
Het applaus van de Nederlands Turkse gemeenschap voor Erdogan is in ieder geval tot in Ankara te horen.
Hoe oprecht klinkt dat?