Over Jongens en Jurken

Ik denk nog vaak aan Conchita Wurst en diens zege op het Eurovisie Songfestival. Conchita veroorzaakte met de combinatie van baard en jurk de nodige commotie. Ook ik vond het aanvankelijk een vervreemdend gezicht. Toch – hoe langer ik erover nadacht, hoe meer ik me besefte dat ik geen (in mijn ogen) goede reden kon vinden waarom zo’n combi niet door de beugel kon. Al helemaal in de context van het Songfestival. Wij stuurden daar eerder nog de Toppers heen in lichtgevende glitterpakken. Dan zag Conchita er toch stijlvoller uit.

De kwestie heeft me in elk geval niet losgelaten en na de finale van het festival vorig weekend zocht ik nieuwe perspectieven. Ik ging er eens goed voor zitten met een stel kleuters uit mijn stageklas: kleuters, zo weet ik inmiddels, zitten vol onverwachte wijsheden.

En inderdaad ben ik tot belangrijke nieuwe inzichten gekomen. Vrij schokkende inzichten, zou ik zelfs willen zeggen; enigszins zorgwekkende, ook. Inzichten die ik nog steeds aan het verwerken ben.

Het gesprek begon gemoedelijk. Ik had de mascotte van de klas, knuffelbeer Flip, op schoot toen ik de kinderen vroeg wat ze ervan zouden vinden als Flip graag een jurkje aan zou trekken. Mocht dat? Ja, dat mocht, werd unaniem besloten. Flip kon gewoon aandoen waar hij zin in had. En als een jongetje bij ons in de klas in een jurkje naar school zou komen? Gegiechel alom. Jurken waren toch eigenlijk echt wel voor meisjes.

Waarom Flip een uitzonderingspositie genoot konden de kinderen me niet vertellen, maar ze hadden wel duidelijke ideeën over een andere prangende vraag van mijn kant: wie bepaalt wat voor jongens is en wat voor meisjes? Ik kreeg gelijk antwoord.

“De koning.”
Koning Willem-Alexander bepaalt of jongens jurkjes mogen dragen?
“Ja. En de burgemeester.”
De burgemeester van Amstelveen?
“Ja – die is de baas over de hele wereld.”
Oh?
“En God. God is ook de baas.”
Samen met de burgemeester van Amstelveen?
“En Jezus. God en Jezus.”
Die ook?
“Nee, nee. Die leefden lang geleden. Die zijn al dood.”
Oh. Dat wist ik niet.

Ik ben, zoals gezegd, nog steeds bezig dit alles op me in te laten werken. Om op te zoeken wie eigenlijk de burgemeester van Amstelveen is. Om grondig uit te pluizen wat er in diens taakomschrijving staat. Maar vooral om te verwerken dat Willem, van wie ik dacht dat het zijn voornaamste taak was naar onbekenden te zwaaien, ervoor verantwoordelijk is dat jongens niet gewoon lekker in een jurk over straat kunnen.

Willem, bedankt.