Op naar de vijftig !

Het was zo’n 5 jaar geleden en als vroeg kalende midden veertiger had ik de bedrijfsfitness bezocht en voelde me als herboren. Met de sporttas cool over de schouder geslagen trok ik nog een sprintje om de bus te halen. Het was zoals gewoonlijk op dit late tijdstip nog steeds druk door de vele avondstudenten en ik besloot het staan maar als een extra training te beschouwen. Plotseling hoorde ik van onder een stem die in het Engels vroeg of ik misschien zou willen zitten. Perplex keek ik de bloedmooie studente aan en vroeg haar of ik het wel goed had verstaan. “Yes sir, would you like to take my seat ?”. Ik bedankte haar vriendelijk en wreef half verdoofd het sportzweet van mijn voorhoofd. Het sportieve en frisse gevoel maakte plaats voor een keiharde confrontatie met de realiteit: ik was zonder dat ik er werkelijk erg in had een oude lul geworden.
En in die jaren die daarop volgden werd ik hieraan dagelijks herinnerd. Op straat werd mijn glimlach naar leuke, toegegeven vaak jongere, dames afgewimpeld als was ik een vieze man, werd ik in de winkels steeds vaker een echte meneer en werd ik tijdens de Dam tot Dam loop links en rechts gepasseerd. Even los van de plotseling opspelende fysieke malheur aan mijn achillespees was het dieptepunt in deze bewustwording toch wel een opmerking van mijn elf jarige neefje. Op mijn vraag om een stap opzij te doen, zodat ik de meisjes kon zien die het Normandische springtij trotseerden werd ik ook tot stomme verbazing van zijn moeder lachend voor “oude snoeperd” uitgemaakt.
Maar ik heb me er inmiddels bij neergelegd en realiseer me dat nu ik aan het eind van dit jaar de vijftig aantik ook werkelijk niet meer de jongste ben. En dat heeft eigenlijk ook best veel voordelen, want je hebt natuurlijk de nodige levenservaring en bent steeds beter in staat bepaalde zaken te relativeren en niet zo zwaar meer op te nemen. Leuk vind ik ook dat jongeren je soms om advies vragen en je ze ook goed kan adviseren. Maar vreemd blijft toch dat je als mens ouder wordt, maar je in feite qua karakter, houding en eigenschappen maar weinig verandert en nog steeds dezelfde persoon bent van pakweg 30 jaar geleden.
Ja straks ben ik hopelijk vijftig en zullen mijn collega’s de bekende Abraham pop wel weer uit de kast toveren. Daarnaast is dat de dag dat je je ook weer een stuk jonger of ouder waant, want de kantoorhumor viert op zo’n dag hoogtij: “Van harte jongen en nu op naar de 40 hè !” of “mooie leeftijd hoor 57” ! En zo hoort het ook.