Moet dat nou!

Wij kijken aan het begin van de avond graag naar het journaal van zes uur, gevolgd door Een Vandaag. Het is bij ons het tijdstip waarop het avondeten op tafel komt. Ons kijkveld van eettafel naar televisie is verre van plezierig. Wij besloten daarom met bord en bestek aan de salontafel te gaan zitten. Dit werd voor ons standaard.
Zo ook een dezer dagen. Voordat een van de vriendelijke nieuwslezers zijn verhaal afsteekt, krijgen we een reclameblok van ongeveer vijf minuten. Terwijl wij onze borden bevoorraden met bescheiden porties, kijken we zijdelings naar de reclame en zien een middel voorbijkomen dat oorsmeer verwijdert. De smurrie loopt soepel het oor uit. Als de aardappels een goede positie hebben, zie ik een huisvrouw met haar opgewekte gezicht boven een toiletpot hangen. Zij doet een geslaagde poging om het aangekoekte vuil uit de pot te verwijderen. Ik vlij mijn sperziebonen tegen de aardappels. Daarna kijk ik weer en zie een goed geklede dame met een verkrampt gezicht. Zij heeft last van maagzuur. Terwijl haar probleem visueel snel wordt opgelost, drapeer ik een heerlijk stukje rundvlees naast de groente. Nog een schoonmaakmiddel voor wc-potten, maar van een concurrerend merk. Een leger van bacterievreters marcheert door de pot en ik spuit intussen wat hot ketchup op mijn bord. We kunnen beginnen en smullen maar.
Het journaal laat beelden zien van zieke geiten met Q-koorts. De besmette en drachtige dieren worden afgemaakt. De kadavers worden vervolgens met grijpers en shovels opgepakt en in de vrachtauto’s van het destructiebedrijf gekieperd, dieronterend om te zien. Voor de gemiddelde televisiekijker is dit een afschuwelijke aanblik, laat staan voor de verzorgers van die dieren, de boeren.
Wij eten zwijgend door en als wij ons bord bijna leeg hebben gaat de telefoon. Het is onze dochter die triomfantelijk meldt dat onze kleinzoon van drie jaar voor het eerst zijn grote boodschap op de wc had gedaan.
‘Weer die wc-pot,’ roep ik.
U begrijpt dat ik mijn dochter enige uitleg was verschuldigd.
Na het toetje kijkt mijn vrouw naar een medisch programma met beelden van mensen met fracturen, etterende wonden en patiënten die zich om welke reden dan ook niet goed voelen. Ik spoel intussen de vaat en ruim de vaatwasser in. Het eten smaakte goed en och, alles went.