Lekker enthousiast

Ik kom graag op plaatsen waar mensen min -of- meer tot elkaar veroordeeld zijn omdat ze daar niet zomaar weg kunnen.
De trein is zo’n plek, maar bijvoorbeeld ook de rij voor de kassa in de supermarkt.
Het mooie aan deze plaatsen vind ik namelijk dat de mensen daar soms vergeten dat ze zich buitenshuis bevinden en dat anderen mee kunnen luisteren met wat ze elkaar te vertellen hebben.
Ik ben goed geworden in het onopvallend meeluisteren en zo vang ik vaak pareltjes van gesprekken op.

Deze bijvoorbeeld. Supermarkt, twee oudere dames. Hoewel ze vrolijk zomers gekleed gingen, paste dat niet helemaal bij het humeur van minstens 1 van hen. Haar man had kennelijk weer iets uitgevreten wat haar niet beviel en daar stond ze nu in de rij voor de kassa uitgebreid verslag van te doen. Dat ging als volgt.
“En hij heb ook weer met se poten aan me sonnescherm gesete. Toen ik naar me bed ging zat alles nog recht en vemorge hing die hele hoek weer scheef. Plant eraf gelazerd, alles. Ken ik weer opnieuw beginne.” De vrouw met wie ze was reageerde hier nogal gelaten op, waardoor de dame in kwestie blijkbaar de behoefte voelde om alles nog wat aan te zetten. “Pas om half elf kwam ‘ie se nest uit. Hond niet uitgelaten, niks. Arme beest liep helemaal te steigeren. Vroeg ‘ie ook nog hoe me nieuwe auto beviel. Lekker enthousiast. Nou, kep mooi geen antwoord gegeve. De klootzak.”

Voor haar vriendin kennelijk niets nieuws onder de zon, want zij knikte alleen maar bevestigend.
Dame 1 was nog steeds niet uitgeraasd en dat moesten haar boodschappen nu bezuren. 1 voor 1 werden ze op de lopende band gesmeten. Voor zover ik kon zien zaten er geen heel kwetsbare dingen zoals bijvoorbeeld eieren tussen, maar als ik haar was zou ik thuis nog even wachten met het openen van de frisdrank.
Ondertussen was ik aan de beurt om af te rekenen. De razende dame gaf me nauwelijks ruimte om mijn pincode in te toetsen, zo dicht kwam ze bij me staan, maar ik besloot dat maar even te laten voor wat het was en er niets van te zeggen. (Ik kijk wel uit…)

Blijkbaar kwam ze hier vaker want de man achter de kassa begroette haar vriendelijk. “Hallo. Alles goed?” “Ja hoor”, reageerde ze opeens opmerkelijk vrolijk. “Met slechte mensen gaat het altijd goed.” Enigszins verbaasd door deze plotselinge humeuromslag verliet ik de winkel, maar ik wist dat ik weer een goed verhaal te pakken had.