Laten we onze angst en haat uitzwaaien

Nederland, jaren 90. Ik speelde met een Irakese jongen, zonder onbegrip van zijn verschillen. In die kindertijd was iedereen een beetje raar, maar als groep waren we daarom juist zo bijzonder. Samen speelden we onbezorgd en luisterden wij met genoegen naar elkaars grootste fantasieën. Elkaars eigenaardigheden konden wij waarderen; we werden er enthousiast door! Puur, zoals kinderen zijn, onderwierpen wij vol enthousiasme de ‘ ander’ aan een vragenvuur, over zaken die nu als taboe worden beschouwd. Onze ouders vonden het allemaal wel best. Samen met vrienden sta je immers sterk. Inmiddels ben ik als volwassen meisje in 2016 aanbeland. Ik mis de rustige zomerzon, waarbij het geluid van oorverdovende rapmuziek, vriendelijke gesprekken met onbekenden, en in de verte een wat schreeuwerige ijzerboer, als weemoed voelt. Nu schrikken mensen op wanneer iemand net te luid zijn keel opzet of vol gemoedelijke bedoelingen een gesprek in de trein aan wil gaan.. Logisch, misschien. Want de laatste jaren hebben ons verkrampt en bang gemaakt. Het maakt ons boos, want we worden beperkt. Al bedenk ik mij na het lezen van veel van de aantijgingen aan Sylvana Simons haar adres, dat wij onszelf ook beperken. ‘Hoe kan de Nederlander toch zo’n lelijk wezen zijn’ , bedenk ik mij wanneer ik door de spiegel van social media kijk. ‘ Gunnen wij onszelf die vriendelijke Nederlanders, in alle geuren, kleuren en maten niet meer?’ Ik schiet vol wanneer ik de intolerante en haatdragende berichten lees die (in) direct over onze vrienden, buren en collega’s gaan. Hoewel Sylvana Simons het mikpunt is, ben ik bang dat zij voor velen symbool staat voor de vijand. De vijand die ongrijpbaar is maar nu een gezicht krijgt, omdat er duidelijk weer iets van ‘ ons’ wordt afgepakt. Nu heeft de angstige en ontevreden Nederlander weer een gezicht om zich op uit te leven. No matter what, want via internet lijkt alles een spel. De zorgzame moeder plaatst haar angsten met harde slagen op de timeline, Een gestresste hoogleraar ziet zijn kansen om denigrerend een gekleurde tweet te plaatsen. Vele jongeren zoeken zich een weg door al deze informatie en onvrede en kiezen voor een uitvlucht in hun puberale ongenuanceerde ik. ‘ Ku Klux Klan’ , ‘ Zwarte Piet’ , ‘ Oprotten’….’ zo! dat is eruit.’ . Morgen weer verlegen in de klas en genieten van Typhoon op Spotify,.want dat is wel een goede gast. Een puber op haar zoektocht, in haar opstandige fase.