‘Krijg toch allemaal de kolere’

‘Hallo, ik ben Bram en ik kom voor de auditie!’ zegt hij zelfverzekerd. Voor me staat een stevig jochie met blond haar en een vrij zware stem voor zijn leeftijd. Bram komt met zijn hoofd amper boven de balie uit, maar hij lijkt zeker van zijn zaak. – Vandaag worden er kinderaudities gehouden voor de musical Ciske de Rat en ik ben de gelukkige, dienstdoende receptioniste die al deze jonge talentjes mag verwelkomen. ‘Welkom Bram, heb je je inschrijfformulier bij je?’ vraag ik. Met een scherpe blik richt hij zich tot zijn moeder die naast hem staat en nerveus in haar rugtas begint te grabbelen. "Jazeker!" zegt ze vrolijk. Bram trekt het gekreukte papier uit haar handen en legt het met een stevige stomp op de balie. ‘Dankjewel!’ Ik geef hem zijn naamsticker en wens Bram veel plezier en succes met zijn auditie. Dan vraag ik hem om samen met zijn moeder even te wachten in de kantine. Als een kleine soldaat draait hij zich om en marcheert richting de aangewezen ruimte. Zijn moeder bedankt me en snelt dan achter het jochie aan de kantine in. Het zit er al gezellig vol met potentiële kleine Ciskes (sommigen volledig in stijl met platte pet, blouse en/of bretels) en nerveus kwebbelende ouders. ‘Bram zou nog weleens een hele goede kandidaat kunnen zijn’, denk ik. Die vereiste “gezonde dosis zelfvertrouwen” is in ieder geval ruimschoots aanwezig. Een kwartier later komt mijn collega, Nori, casting director kinderen, de eerste groep straatschoffies halen voor de auditie. De jochies lopen enthousiast en met veel kabaal achter haar aan richting de studio. Op één jochie na. De eerst zo zelfverzekerde Bram zit met zijn hoofd tegen het glas in een hoekje. De spanning is Bram een beetje te veel geworden. Er lopen tranen over zijn wangen en hij schreeuwt naar z’n moeder. Ze probeert hem gerust te stellen, maar Bram zet het op een holletje. De kantine uit, langs de balie en door naar buiten. De wachtende ouders lachen een beetje om de scène. Zijn moeder rent hem achterna en doet nog een dappere poging. ‘Weet je wat de andere ouders zeggen, Bram? Dat ze jou echt een Ciske vinden!’ Daar denkt Bram anders over. Hij gaat vandaag in ieder geval geen auditie doen. Dat weet hij heel zeker. [Wegens privacyredenen is de naam van deze dappere auditant gefingeerd]