Koken met van Gellekom

Mijn beurt om te koken. Ik weet niet wat erger is, koken of het meer vrouwelijke kokkerellen.
Mevrouw van Gellekom wil een preischotel vandaag. Wat is er in Godsnaam misgegaan in haar leven. Of de mijne nu ik bij een groenteboer sta om prei te kopen.
Prei! Om te beginnen ziet het er al niet uit. Met die rare witte stengels van onderen.
Ziet er uit alsof ze gebukt gaan onder een chronische bladvlekkentyfus. Ik vermoed dat ze ook onder de bladluis zitten.
Persoonlijk zit ik liever uren naar couscous met makreelcarbonade te kijken dan één seconde naar dat mislukte onkruid. Ik heb mij laten vertellen dat hommels (hoofdzakelijk aardhommels) die het op de nectar van een prei hebben voorzien, onmiddellijk in een stuip vallen.
Er schijnen al miljoenen hommels gesneuveld te zijn op die manier en toch trappen ze er weer elke keer in. Ze worden ook niet voor niets kloothommels genoemd.

Groenteboer vraagt wat ik wil en ik wijs hem op een kist met prei. Hij haalt er een paar uit en strijkt er voorzichtig met zijn vingers over. Nog even en die prei komt klaar.
‘Kijk,’ zegt groenteboer. ’Zomerteelt. Lekker voor een schotel.’
‘Zomerteelt?? Man, je weet niet waar je over lult. Dat spul stinkt naar beschimmelde gastendoekjes. Volgens mij is die prei eerder van de inteelt.’
‘Tja,’ zegt groenteboer. ‘Je kunt het altijd nog als droogboeket in je plee hangen.’
Een groenteboer met humor. Zie je maar weinig tegenwoordig.

‘Heb je nog ideeën over een bak-en braadwijze voor dit brok vergif?,’ vraag ik.
Hij legt de prei op de toonbank en strijkt er weer overheen. Dan pakt hij een hakmes. ‘Nou, omdat je zo enthousiast bent: ’Kijk, zo maak je hem klaar,’ en hij hakt het brok vergif aan mootjes.
Dat zie je vaker tegenwoordig. Dan kijken boerenlullen als hij teveel naar die kokhalzende idioten met lekkende neusgaten zoals die Jamie Oliver of Gordon Ramsay die gillend van ellende een teen knoflook te lijf gaat.
Boerenlullen als mijn groenteboer denken dan dat ze dat ook kunnen. En inderdaad lukt het aardig, hij hakt het topje van zijn middelvinger mee.

Nadat hij uitgegild is bedank ik hem vriendelijk voor de demonstratie en loop met een bebloede prei de deur uit.
Mevrouw van Gellekom belde dat ze moest overwerken. Jammer! Zit er niks anders op dan patat te halen..