Kinderlijk eenvoudig

Timmerman, moeder, slager of bakker worden zijn niet meer de enige mogelijkheden die je tegenwoordig hebt. Je hebt een diploma, misschien wel twee. Wat kun je daar nou mee? Je kunt een wereldreis maken, stages lopen of een stapel zelfhulpboeken aanschaffen: opties genoeg om je van je dertigersdilemma af te helpen. En wat doe ik? Ik heb een coach. Zo eentje die zegt dat het allemaal begint bij doen wat je leuk vindt. Het klinkt kinderlijk eenvoudig.

Ik denk na over wat ik leuk vind. Ondertussen schommelt een jongen van de Railcatering door de coupé en prijst enthousiast zijn assortiment aan “Een ongelooflijk goede morgen dames en heren! Ik heb allerlei lekkers in de aanbieding! Starbuckskoffie! Gevulde koeken!”. Ik knik vriendelijk naar hem en vraag me af of hij zijn werk leuk vindt. Ineens herinner ik me de lezerscolumn “Uit de kast: ik werk bij de Railcatering” van Natascha. Zij beschrijft dat ze geen voldoening meer haalde uit het redigeren van teksten. Nu doet ze wat ze leuk vindt. Ik ben verdomd jaloers op Natascha. Niet op haar werk –met mijn onhandigheid belandt de koffie op de grond in plaats van in het bekertje– maar op haar lef. Ze weet wat ze wil en durft daar voor uit te komen.

Natascha schrijft “Ik vertel het eigenlijk nooit aan mensen, soms zelfs niet als ze er om vragen, maar eigenlijk hoef ik mij er helemaal niet voor te schamen.” Dat Natascha haar verhaal met meer dan een miljoen lezers durft te delen noem ik lef. Vraagt iemand mij wat ik doe, is er een goed bedoeld, vreselijk ongemakkelijk “ze schrijft” van m’n lief nodig om me aan het praten te krijgen. Ik stamel dan iets over redigeren en schrijven en zoek naar manieren om het gesprek op een ander onderwerp te krijgen. Tot ik aan Natascha denk. Je schamen voor wat je doet is niet nodig!

Ik was behoorlijk in de war, heb nagedacht over wat het voor me betekent, weet nu dat het bij mij hoort en ben er trots op. Ik ben schrijver. Ik vind schrijven leuk en ben blij als een kind als ik kan schrijven. Zo simpel is het. Nu heb ik wel zo’n Starbuckskoffie en een gevulde koek verdiend. Zie ik je in de trein Natascha? Kan ik daarna m’n coach bellen om te melden dat ik weet wat ik leuk vind.