Je bent zelf een beperking

Veel mensen vinden het maar vreemd dat ik áltijd in ben voor een random gesprek met totaal vreemden. Bijvoorbeeld in de trein, bij de kassa of gewoon op straat. Waarschijnlijk ligt dat aan mijn continue zoektocht naar inspiratie om over te schrijven, maar stiekem ben ik gewoon rete nieuwsgierig naar hun verhaal. Ik zie mensen dan ook als wandelende (dag)boeken, met ieder een andere boodschap of levensles. Daar waar je van kunt leren. Of zij van jou.

Zo ook gisteren. Ik parkeerde mijn fiets bij de Hema om mijn zojuist bestelde polaroid foto’s op te halen. Het was druk in de stad, dus plantte ik mijn fiets op het eerste stukje vrije grond wat ik zag. "Mevrouw, u mag alleen binnen de witte lijnen parkeren", hoor ik achter mij. Ik draai mij om en zie een jongeman in een fluoriserend hesje. Hij lijkt zijn werk erg serieus te nemen en kijkt mij indringend aan. "Ben ik nu in overtreding?", vraag ik hem met een ietwat spottend gezicht. We schieten beide in de lach, het ijs is gebroken.

De fietscoach en ik knopen een gesprek aan. Hij begint over mijn tatoeage. "Een zon en een maan, staan die voor de positieve en negatieve perioden in uw leven?" Al snel merk ik dat hij meer ziet dan ieder ander mens zou doen. "U bent zeker een heel creatief persoon!". Zo bescheiden als ik ben geef ik aan inderdaad werkzaam te zijn in de creatieve industrie. "Bent u toevallig een schrijver?", vraagt hij. Toen brak mijn klomp. Ik vraag hem hoe hij dit weet of in ieder geval juist suggereert.

Hij geeft aan een lichte beperking te hebben; autisme met wat trekjes van een ADHD’er. Met zijn uiterst goede observerend vermogen, ziet hij niet alleen een lichaam, maar voelt hij ook een aura. En die energie vertaalt hij naar een totaalplaatje. Weet je, coole fietscoach, ik vind dat jij helemaal geen beperking hebt. Zij die jou deze stempel geven, hebben zélf een beperking. Zij kunnen niet verder kijken dan hun neus lang is, jij wel. Ik ben je dankbaar voor dit mooie gesprek en ik hoop daarom dat jij dit leest. Daarbij wens ik jou ontzettend veel succes met je backpack avontuur in Frankrijk. Beloof je me nóg meer mooie verhalen en wijsheden mee terug te nemen? Dan parkeer ik wederom en met alle liefde, mijn fiets verkeerd.