Ik wil iets gezelligs alsjeblieft

Met een licht verhoogde hartslag sta ik in een winkel voor een schap met theepotten. Het zijn niet de potten zelf die mijn rikketik sneller laat werken, het komt door het feit dat ik mijn aandacht moet verdelen. Die kleine van mij zit namelijk overal aan. Met zijn kinder handjes graait hij naar de peper en zout bussen, de theelepeltjes en de gardes in het schap achter ons. Ben lichtelijk zenuwachtig dat er straks theeglazen gaan sneuvelen. Ik moet multitasken, mijn zoon in de gaten houden en een theepot kiezen. Multitasking gaat me al niet zo goed af – de juiste theepot kiezen, blijkt ook niet zo makkelijk te zijn.

Ik ben aan deze queeste begonnen voor mijn dartelend, rondspringend en levensgenietend ventje van bijna vier. Binnenkort gaat hij naar school en zodoende wil ik een nieuwe gewoonte in het leven roepen: Elke middag na school samen een kopje thee drinken aan de eettafel. Ik wil hem die gezelligheid en knusheid geven en ik hoop dat ik hem met zo’n rustmomentje gelukkig kan maken.

Ik laat mijn blik over de potten glijden en ik zie mezelf – en mijn neusharen – weerspiegeld in metallic bolachtige theepotten. Glazen modellen met vreemde handvaten hebben namen als: ‘Milaan’ en ’New York’. Voor mijn gevoel horen dergelijke ‘trendy’ theepotten thuis in eveneens ‘trendy’ huizen in de stijl van jan des bouvrie (wit, wit, wit) of hippe industriele loftappertamenten in inderdaad New York, Milaan of voorruit Amsterdam. Sommige mensen hebben misschien behoefte aan deze hippe stijlen anno nu, maar ik voel me er niet bij thuis.

Ergens in het tweede schap van onderen vind ik dan toch wat ik zoek. Zo’n simpele glazen theepot met een zwart plastic deksel en handvat. Het ontwerp is basic maar ook praktisch. Het deksel sluit goed, voelt fijn. Het hele ding doet me denken aan de jaren negentig, oranje truien, ontploft haar, flippo’s, donald duckjes en zandkoekjes. Ofwel, warm en gezellig, ofwel, thuis komen. Heerlijk. Geef mij maar zo’n simpele van alle hipheid ontdane theepot. Hoe minder trendy en hip, hoe gezelliger en warmer het word.

De theepot staat nu in het keukenkastje te wachten om straks gebruikt te worden. Ik kijk echter ook al uit naar de tijd dat de theepot versleten zal zijn. Als mijn zoon de pot op een dag een keer op zolder vind; als de theepot allang bruine vlekken vertoont en uit de gratie is gevallen, wat zal hij dan denken? Zal hij denken aan zandkoekjes, gezellige gesprekken, rust, warmte – een fijn thuis? Daar ga ik voor.