Het leven

Mij bezighouden met psychologie haalt altijd dingen naar boven. Het is nogal confronterend. Maar ja, wat is niet confronterend?
Soms lijkt het alsof alles pijn doet. Is het beter als je bewust bent van jezelf? Van je keuzes, je persoonlijkheid, je omgeving? Soms laat psychologie je denken dat je niks in de hand hebt. Alles is toeval, of bepaald door het onbewuste. Dus de kunst is om je onbewuste te beïnvloeden. Angst, schuldgevoel, denken dat je een last bent, denken dat je het iedereen naar de zin moet maken en jezelf vergeten. ‘Kom hier dat ik u kus’ heeft me een spiegel voorgehouden. Al ben ik daar wel meer bewust van dan haar en speelt er bij mij iets wat bij haar onbekend is: geloof.
Hoop. Is dat bedrog? Bedrog dat waargemaakt kan worden, de kunst is om vast te houden aan de hoop. Kun je dan nog wel realistisch blijven? Ja en nee. Te veel is nooit goed, te weinig ook niet. De kunst is om een balans te maken. De kunst. Iedere mens is een kunstenaar in zijn eigen leven. Maar niet iedereen is even creatief. Ze zeggen ‘het is wat je ervan maakt’ of ‘ik ga er het beste van maken’. Allemaal abstract en heel mooi verwoord. In hoeverre KUN je daar mee in gaan? Persoonlijkheid is een rekensom: erfelijkheid + vrienden + opvoeding + cultuur -> keuzes = jij. In hoeverre hebben deze je zó beïnvloed dat het niet is wat jij ervan maakt? Dat je het simpelweg niet mooier kan maken dan het is? Is dat mogelijk? Theoretisch gezien waarschijnlijk niet, het ligt tenslotte natuurlijk allemaal aan jezelf. Niet waar? Het kan altijd erger. Ja. In mijn geval in ieder geval wel. Het kan véél erger.
Een vriendin zei dat naïef zijn iets moois is. Ik heb het opgezocht in van Dale: al te goed van vertrouwen. Is dat mooi? In theorie ja, prachtig zelfs. Maar in de werkelijkheid? Niet in onze huidige maatschappij. Mensen zijn hebberig en egoïstisch geworden. Naïef zijn zal dus niet lang duren. Teleurstelling na teleurstelling zul je meemaken en uiteindelijk gaat dat plaatsmaken voor wijsheid, veel wijsheid door al die levenservaring. Die wél samengaat met littekens ja. Maar wat ben je liever? Ik ben liever die wijze persoon met littekens. Of komt het doordat ik het eng vind om te denken dat ik een heel ander persoon kan zijn en dat niet vertrouwd voelt? Veranderingen, niemand houdt daarvan. Maar ze zijn wel gezond, beweert de wetenschap. En meten is weten natuurlijk!