Emancipatie en zichtbaarheid van een transkoor

Oh, God ! is mijn eerste gedachte als ik bij de tramhalte sta en ik in de abri een grote poster zie hangen over een transkoor in Rotterdam. Is het echt nodig anno 2016 dat er koren worden opgericht voor specifieke doelgroepen in de maatschappij die al niet zichtbaar waren en zichzelf hiermee nog meer onzichtbaar maken.

Op de facebookpagina van het Coc lees is dat het koor er is ten behoeve van de emancipatie en wil het als rolmodel fungeren voor andere transgenders die nog uit de kast moeten komen.

Ik vraag mij af of een initiatief als deze echt bijdraagt aan de maatschappij, word het niets eens tijd dat de lgbt medemens zich eens wat meer zou integreren in de maatschappij in plaats van zichzelf constant slachtoffer te voelen en daardoor zichzelf afzondert in specifieke hobbyclubs sportverenigingen, cafés en andere ontmoetingsplekken. Natuurlijk gun ik een koor als het transkoor in Rotterdam veel succes en mogen zij maar veel optredens krijgen maar de vraag van het nut blijft.

Hoe kan men nu acceptatie verwachten als men niet zichtbaar durft te zijn en zich zelf afzondert.

Zou het niet beter voor de integratie, emancipatie en zichtbaarheid zijn dat de koorleden van het transkoor zich zouden oriënteren op een gewoon koor waar men waarschijnlijk gewoon welkom is. Is er na 70 jaar lgbt emancipatie en het bestaan van Coc’s dan niets veranderd? Is het niet beter als we elkaar zouden zien als mens die op mensen valt zodat de hokjes niet meer van toepassing zouden zijn, en de zichtbaarheid veel groter word.

Persoonlijk als voormalig lgbt hulpverlener heb ik jaren geleden besloten na jaren van zoeken in alle geaardheid en genderhokjes dat het tijd werd om te stoppen met zoeken naar mijn ik. Het zoeken nam teveel tijd in beslag wat mij ongelukkig maakte, ik werd weer mens, mijn geaardheid werd mens en mijn gender werd mens, de vaste relatie die ik nu heb is een relatie van twee volwassen mensen wat door de maatschappij homo of lesbisch word genoemd, maar dat deert mij niet.

Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat lgbt medemens zich eens meer onder de mensen zouden moeten begeven zonder zichzelf overal te willen labelen, kom uit de kast en uit de doelgroep durf nu eens echt zichtbaar te zijn en kijk eens verder dan je neus lang is dan komt die acceptatie uiteindelijk vanzelf.