Eéneurovijftien

Laatst keken Lief en ik tevee. Naar ‘ Wonderouders ‘.
Een documentaire waar één vraag naar voren kwam.
Namelijk déze: Lukt het om een kind onbezorgd te laten opgroeien als één van de ouders een beperking heeft?
Já dus! En dat maakte dat ik, terwijl ik ademloos naar hun verhalen luisterde, enorm respect kreeg.
En me af vroeg wie ooit bedacht had wat nou eigenlijk ‘normaal’ was.
Zo óók laatst, op m’n werk op de broodafdeling van een supermarkt.
Ik stond broodjes bij te vullen toen ze binnen kwam.
Keurig gekapt, keurig jasje, keurige hakjes,géén keurige stem.
(ik noem ze voor het gemak even Bep – vooral door haar stém)
Ik kon me, na deze ontmoeting, namelijk voorstellen dat mensen uit haar omgeving haar regelmatig toe sistte:
“Bep ,hou je klep!” Vandaar.
Ze was nog maar nét door het poortje van de ingang of ze stoof op me af.
En greep me bij m’n bovenarm.
“Eéneurovijftien…wáár ligt dá? “
Haar ogen speurde paniekerig rond.
En haar zoekende blik deed me vermoeden dat Bep zojuist wat kleingeld ter waarde van ééneurovijftien was verloren.
Of dat iemand als verrassing voor Bep ééneurovijftien op míjn broodafdeling in een slagroomschnitte had verstopt.
Omdat Bep, voor het eerst in haar leven, één uur en vijftien seconden haar mond had gehouden.
Maar dat bleek niet het geval.
“Reclame…folder…brood…”, begon ze.
Alsof ze niet eens wíst dat er vólzinnen bestonden.
Haar armen maakte drukke gebaren.
“U wilt een brood van ééneurovijftien, wat in de reclame is én op de folder staat? “,vroeg ik.
Ze begon heftig te knikken.
Op de afdeling , boven het reclamebrood , hing een bord: ‘Speltbrood 2,29 50% korting’,maar Bep zag het niet.
Thuis had ze de folder doorgespit, de letters ‘MEGA-MEEVALLERS’ gelezen en ééneurovijftien onthouden.
En daar was haar brein en fatsoen opgehouden.
Wélk brood ze moest hebben én hóe je dat beleefd vraagt was van ondergeschikt belang.
Dat je netjes achter aan sluit in de rij, iemand aan kijkt én begroet én dankjewel zegt als je wegloopt óók.
Ze gritste het brood uit de schappen en liet mij hoofdschuddend achter. En bóós. Dát voorál.
Want in onze samenleving heb je tegenwoordig te veel Beppen die gerust een button kunnen dragen met:’BEPerkt’
Behoorlijk Egoistische Personen noem ik ze.
Beperkt in hun sociale vaardigheden. Noem het normaal…Ik noem het: BEPerkt.
Misschien kan MAX daar een vervolg docu over maken?