Een aaibare heer

Mijn talent voor winkelen is slecht ontwikkeld. Dat wil niet zeggen dat ik de gezelligheid van de winkelcentra uit de weg ga. Regelmatig maak ik een loopje naar de boekwinkel en schuif dan na een uurtje het café op het pleintje binnen. Vandaag is het zonnig dus kies ik een plekje op het nog dunbevolkte terras. Ik wil zicht hebben op het winkelende publiek, dus kies ik een strategische positie dichtbij de gevel van het pand. Vandaar kan ik mijn blik richten op de bezoekers van het terras en de karavaan van mensen die met plastic tassen langs trekken. Schuin voor mij zit een gebogen figuur de krant te lezen, ik schat hem op zeventig jaar. Hij heeft een balpen in zijn hand en even denk ik dat hij een puzzel aan het invullen is, maar nee het is een advertentiepagina waarop hij aantekeningen maakt.
Dan wordt mijn aandacht getrokken door twee dames die het terras opkomen en rechtstreeks naar mijn voorbuurman koersen.
‘Hoi Pap, ga je mee of wil je hier nog een poosje blijven puzzelen?’
‘Nee, ik ga met jullie mee, ik heb al twee koppen koffie op.’
Gehaast staat hij op, knoopt zijn jasje dicht en pakt zijn wandelstok die tegen een bloembak staat. De jongste vrouw schuift behulpzaam de stoel tegen het tafeltje.
‘Moet u uw puzzel niet meenemen opa?’
‘Nee kind, die krant hoef ik niet meer.’
De vrouw pakt de krant en kijkt mij vragend aan. Ik steek gretig mijn hand uit en bedank haar vriendelijk. Ik kijk het drietal na en sla vervolgens de krant open op de advertentiepagina. De aangekruiste advertentie is een blikvanger en ik lees nieuwsgierig.

Slechthorende wed.67 jr.,manvriendelijk, zoekt niet rokende, aaibare heer, 65 tot 72 jr. geen baard/snor.

Ik kijk glimlachend voor me uit. In gedachten zie ik zijn nieuwe vriendin, in een verleidelijk nachtgewaad in bed liggen terwijl ze verlangend naar haar verovering kijkt. De aaibare beschaafde heer stapt intussen wat ongemakkelijk, met zijn blote voeten op het koude zeil, uit zijn textiel. Opa beseft dat er wat van hem wordt verwacht, hij prikt zijn smoezelige slip aan zijn stokje en met een zwieper gooit hij hem in de wasmand. Intussen slaat zij met een verrukkelijke glimlach op haar gezicht het dekbed uitnodigend open.