De ambassadeurs van de vrijheid van meningsuiting.

Waar blijven de allochtonen die Ebru steunen in haar uitspraken én haar lef om de waarheid te spreken? Sinds een paar weken zit de journaliste in Turkije met een landarrest. Waarvoor? Omdat ze durft om haar mening uit te spreken. Dat mag namelijk niet in een dictatoriaal land als Turkije, de opvolger van de Ottomaanse Rijk.

Dat Ebru Umar het land niet uit mag, dat is in minder of meer mate te begrijpen, gezien de politieke ‘democratie’ daar en het streven van de Turken om een ‘vrije’ samenleving te vormen. Maar dat de allochtonen in Nederland Ebru niet steunen en niet allemaal tegelijk roepen ‘je suis Ebru’, dat begrijp ik niet. Het is toch niet meer dan logisch dat de uitspraken van de journaliste geheel een onderdeel vormen van de vrijheid van pers. Dit is toch juist een toetsmoment voor iedereen in hoeverre de vrijheid van meningsuiting ‘werkt’ voor de Nederlandse burgers in binnen- én buitenland.

En nu? Wat gaat er nu gebeuren? Een groep Nederturken staan achter hun leider (de Stalin van 21ste eeuw) terwijl ze opgegroeid zijn in westerse Nederland! Hier zijn ze geboren, naar school geweest, hun eerste baan gehad én hun eerste boterham verdient. Maar niet alleen de Nederlandse Turken. En de overige allochtonen dan?

Ik zou zeggen steun de journalisten zoals Ebru Umar, help ze en doe alles eraan om ze deze kant op te krijgen. Van jong tot oud. Val allochtoon tot autochtoon. Geef de mensen zoals Ebru Umar de ruimte om van hun vrijheid te benutten, want zij zijn het onderdeel van onze vrije, democratische samenleving. Zij zijn de ambassadeurs van de vrijheid van meningsuiting.