400 DOODGEHONGERDE VARKENS

Varkens die bij een veehouder in Doetinchem een jaar (!) geen eten kregen, zijn dood aangetroffen. 250 volwassen dieren en 140 biggen. De varkenshouder had zijn dieren letterlijk in de steek gelaten. Hoe denkt zo’n man, vraag ik me dan af, kan zo iemand wel normaal denken…?
Landbouworganisaties zijn geschokt en zeggen o.a.: ‘Dieren horen tijdens hun leven de beste zorg te krijgen. Varkenshouders zetten alles op alles om hun dieren de grootst mogelijke zorg te bieden.’ Op welke planeet gebeurt dat dan?
Er leven ruim twaalf miljoen varkens in Nederland, levenslang opgesloten in grote stallen, dicht op elkaar gepropt, zonder ooit gras of modder te zien.
De varkens in de vleesindustrie brengen hun volledige leven door in gesloten stallen. Van kraambox tot slachthuis is het leven van deze dieren één lange lijdensweg. Tijdens het vetmesten staan de biggen samen met lotgenoten in kale hokken. Per varken is er tussen de 0,3 en 1 vierkante meter leefruimte, afhankelijk van hun gewicht. Languit liggen lukt niet altijd en de luchtkwaliteit in de stallen is vaak zo slecht dat de helft van alle varkens longproblemen heeft.
Zeugen worden zwanger gemaakt door kunstmatige inseminatie. Gedurende drie à vier weken mag het moederdier haar jongen zogen. Vervolgens wordt de zeug na een korte herstelperiode opnieuw ingezet voor een productieronde.
Tien procent van de zeugen lijdt aan poot- en klauwproblemen, ze lijden aan kreupelheid, verlammingen van de achterhand, fracturen en gewrichtsontstekingen.
Miljoenen varkens in de vee-industrie hebben chronisch honger. Ze worden op een hongerdieet gezet om meer nakomelingen te produceren, met als gevolg een chronische drang naar voedsel, gestoord gedrag en ernstige gezondheidsproblemen. Een hongerdieet is in strijd met de Nederlandse wetgeving, maar wordt helaas gedoogd.
In goede omstandigheden kan een zeug twintig jaar oud worden; in het fokkerij-systeem worden de meeste zeugen amper vier jaar oud. Een zeug kan wel twintig jongen werpen, maar de keerzijde van de hoge worpcijfers is dat de biggen een zwakke gezondheid hebben. Acht procent van de biggen wordt doodgeboren. Staart en soms tandpuntjes worden vaak onverdoofd verwijderd. Als de biggen drie à vier weken oud zijn, worden ze gescheiden van de moederzeug en verder opgefokt tot slachtrijpe vleesvarkens.
Hoezo ‘de grootst mogelijke zorg’?!
Mocht u nog gaan barbecueën eerdaags, kijk dan eens anders naar dat speklapje of karbonaadje…
probeer er eens een varken in te zien!