Sociale druk door sinaasappel

Elke maandagochtend onderneem ik een kleine wereldreis vanuit Zeeland naar de grote stad. Een voedselpakket is dan wel een goed idee. Soms is dit een Sultana, soms is het een appel, maar vandaag is het een sinaasappel.
Toen ik een keer aan mijn vrienden vertelde dat ik wel eens een sinaasappel of mandarijn eet in de trein, werd ik nog net niet uit mijn vriendengroep verbannen. Want: mensen die sinaasappels of mandarijnen in het openbaar én vooral in de trein eten, zijn nog erger dan mensen die nog steeds ‘me’ als bezittelijk voornaamwoord gebruiken.
Tegenwoordig pel en eet ik dus mijn sinaasappel in de tien minuten durende overstaptijd die ik heb op station Roosendaal. Zo val ik niemand lastig en kan ik in alle rust van het zoet zure goud genieten.
Maar deze maandagochtend ging het fout. De desbetreffende sinaasappel werkte niet mee. Het pellen wilde niet lukken, en toen eenmaal de schil eraf was, moest ik nog een hele lading van die witte velletjes eraf zien te krijgen. Ik zag de minuten verstrijken, het zweet stond op mijn voorhoofd, en nog voordat ik de sinaasappel in mijn mond kan stoppen, moest ik wel de coupé instappen. Ik voelde de sociale druk stijgen.
Een volle coupé. Ik vind een plekje bij het raam achter een vierzitter, waar een groep studenten zit. Gehaast probeer ik mijn sinaasappel op te eten. De jongen voor me kijkt vernietigend achterom, ik schrik me wezenloos en duw in één keer een part in mijn mond. Het was een grote sinaasappel dus dat is nog een hele opgave. Mijn wangen staan bol en met moeite slik ik het eerste stuk door. Om dit te voorkomen, probeer ik het tweede partje door midden te bijten. Het sap spuit overal heen. Onopvallend probeer ik het van mijn jas en lip te poetsen. Weer een vernietigende blik van de jongen. Ik prop nog een stuk in mijn mond. En nog een. Binnen een minuut is de sinaasappel op. Ik heb er niet van kunnen genieten.
Er zijn vast veel mensen die dit herkennen. Aan de ene kant de sinaasappelhaters, aan de ander kant de liefhebbers. Ik ben er nog niet over uit of ik moet toegeven aan de haters. Mensen eten immers ook McDonalds in de trein. Of zetten hun muziek op volume triljoen zodat de hele coupé kan meegenieten.
Eerst mama maar even appen dat ze volgende week bananen koopt.