Ons bin zunig

Je kent ze wel. Die mensen die altijd alles “maken”. Gevallen bekers en vazen worden in elkaar gelijmd, broeken eindeloos genaaid, sokken gestopt en tafelpoten vastgeschroefd. Mijn opa was zo iemand. Die maakte alles met elastieken. Dunne elastieken, dikke elastieken. De platenspeler bestond deels uit elastieken, net als de deur van het kastje en de grote tafellamp. Als kind had ik daar bewondering voor. Hoe bestond het dat zoiets als een elastiek zoiets als een platenspeler aan de gang kon houden? In het geval van mijn opa was het zuinigheid, wellicht een nawee van de oorlog waarin je geen keus had en de rotzooi waarschijnlijk allemaal aan elkaar hing van elastiek en wanhoop.
In mijn geval is het gierigheid. En plakband. Alles kan gemaakt met plakband. De luchtslang in mijn veel te dure auto is vorig jaar na een breuk weer aan elkaar geplakt, en terwijl de garagist mij adviseerde die slang te vervangen, plak ik zo af en toe gewoon een nieuw stukje tape over het oude. De poot van de bril van mijn dochter brak af en, hoewel het ten koste ging van de stabiliteit van die poot, werd de poot gered met een houtje en een stukje leukoplast. Ook mijn autosleutels, verschillende lichtkabels en diverse keukenbenodigdheden heb ik zo het leven verlengd. Ik heb een huis van plakband.
Teleurstellend is het wanneer het met plakband niet meer te redden valt. Vandaag is die dag. Terwijl de lichtjes van de laptop langzaamaan doven probeer ik de lader welke daarvoor verantwoordelijk is aan elkaar te plakken. Om te testen of het werkt heb ik die lader gewoon met de stekker in het stopcontact gestopt en zodoende spatten de vonken er links en rechts behoorlijk van af. Soms slaan de stoppen door want die vonken zijn natuurlijk helemaal niet goed, maar in de meterkast flip ik alle schakelaartjes weer omhoog en begin opnieuw. Het mag niet baten. De laptop is uit, de lader is dood en het plakband is op. Er is geen redden meer aan.
Nu weet ik dat al dat plakband en al die elastieken slechts een uitstel van executie betekenen en dat je uiteindelijk niet meer zuinig kan zijn. Een gestopte sok valt vroeg of laat toch echt uit elkaar en een beker of een vaas kan maar enkele keren gelijmd worden voordat dat hij gaat lekken. Een kastdeurtje werkt misschien prima met één elastiek maar gaat toch echt hangen wanneer er meer elastieken bij komen kijken en die poot van die bril kan alleen al om optische redenen niet.
Nu eerst maar een nieuwe lader bestellen. En nieuw plakband.