Onnoemelijk

Als het te laat is, is de gemiddelde Nederlander pas trots op Nederland en mag iedereen het weten. Als je altijd gelijk hebt, de top bereikt hebt, groter bent dan groot dan wordt verwacht dat je klein en bescheiden blijft, siert de mens, maar eenmaal dood, dan maken wij je onnoemelijk groot.

Cruijff had altijd gelijk, zelfs als hij het niet had. Johan zei; ‘Als ik zou willen dat je het begreep, had ik het wel beter uitgelegd.’

Als de halve wereld lijkt te vluchten naar de andere kant dan zal er mijns inziens wel iets aan de hand zijn aan de andere kant. Aan de andere kant, ze kunnen ook bellen, een mailtje sturen in plaats van massaal onze kant op te komen, lijkt de mening van de gemiddelde Nederlander. Nederland is een gastvrij land, een ‘gast vrij’ land…

Als je de reacties leest in landelijke maar met name in regionale en lokale kranten naar aanleiding van de komst van een nieuw AZC dan lijkt het alsof trots, tolerantie, vrijheid van meningsuiting ineens omslaan in een vrijbrief om alles wat je dwarszit eruit te schreeuwen. Frustraties als ‘je vrouw die maar thuis blijft komen’, ‘je zoontje die meer op een poef dan op een prof lijkt’, ‘die baan die zoveel vrije tijd in beslag neemt’ worden samengevat in teksten als; ‘blijv meh ‘je pote van onse bane av’, ‘verkragt onse kindere nie’, zeg Nee, tegen AGZ…of HBT…IOW of weet ‘k veel……Cee!

Eigen volk eerst, ook zo’n mooie… Stel dat iemand reageert en zegt, ‘dat is goed, u eerst, en dan…? Wij…? Of nog een keer jij…?

Ik ga ervan uit dat de mensch in het algemeen het beste met zichzelf, met zijn omgeving en naasten voorheeft. Als ik de reacties lees dan voel ik opgekropte agressie, haat, of is het onzekerheid van iemand die zielsveel van Nederland houdt.

Waarom zegt de mensch dat dan niet? Waarom is het zo moeilijk om te zeggen ‘ik hou zoveel van mijn omgeving dat ik zuinig op haar ben…’

Zouden de indianen ons hebben ontdekt? Zouden we door de jaren heen de geschiedenis hebben omgedraaid? Of zijn we te bescheiden? Klein landje, doe maar gewoon, eerst dood, dan pas groot… Misschien moeten we de bescheidenheid laten varen en net als vroeger zeilen bijzetten, op nieuwe inzichten aansturen en onnoemelijke successen boeken waar we trots op kunnen zijn.

Zetten we af en toe onze trots opzij, dan kan er best nog iemand bij…