Het leed dat Social Media heet.

Ik herinner me nog hoe het vroeger ging.
Toen je nog met elkander moest praten.
Met je vriendengroep. En je familiekring.
Toen we “social skills” nog bezaten.

Maar de norm ging aan het veranderen:
Men staart verdoofd voor zich uit,
De ene tweet na de andere,
er komt niets binnen, er komt niets uit.

Met oordopjes in, en een scherm voor de neus
verstopt men zich voor zijn omgeving.
Online is het leven compleet pretentieus.
Men verdraait zijn gehele beleving.

De verslaving aan like’s, de hunker naar views,
Het neigt allemaal naar narscisme.
Pleur op met je selfies, bedenk eens wat nieuws!
Ik noem het: Het Neo-autisme.