De verhalen van opa, wie weet ze straks nog?

Iedereen heeft wel verhalen van vroeger, of je nu 5 of 10, 20, of zoals ik, bijna 40 bent.
Je maakt allemaal dingen mee waaraan je weleens terugdenkt of waar je dusdanige herinneringen aan hebt dat je ze nog eens wilt navertellen of opnieuw vertellen.

Ik bemerk dat ik nu weleens met verhalen kom, verhalen die ik niet zelf heb meegemaakt maar die mijn opa mij vertelde… Mijn opa is inmiddels alweer bijna 4 jaar geleden overleden en ik mis zijn verhalen wel. Verhalen over mijn ouders, over zijn eigen jeugd maar zeker ook de verhalen die hij vertelde over de oorlog.
Vanmorgen hoorde ik Bram van der Vlugt op t.v. praten over vroeger, over zijn moeder en de oorlog.

Twee dagen terug plaatste mijn tante een verhaal op facebook, over de klaproos en waar deze symbool voor staat. Een symbool uit de oorlog.

Plotseling herinnerde ik mij dat mijn opa hierover weleens heeft verteld. Heel lang geleden. Ik zat volgens mij zelfs nog op het Middelbaar en we moesten voor geschiedenis een werkstuk maken.

Ik heb mijn opa toen een interview afgenomen en hij vertelde veel, over zijn jeugd, over zijn veel te vroeg in de oorlog gestorven broer enz… enz… Over onderduikers, voedselbonnen, de Duitsers, de angst, de kracht etc…
Ik hing aan zijn lippen en in de loop der jaren kwamen er veel verhalen bij en vele verhalen kwamen ook keer op keer weer terug.
Zeker rond mei kwamen deze verhalen en ook de vragen in mij en ook in die van mijn zus en neven wel naar boven.
Verhalen over hem en oma, verhalen over zijn werk bij de politie, verhalen over mijn moeder en haar schooltijd. Verhalen over toen ik geboren was. De dingen die hij zijn eigen dochters meegegeven had en dat wat hij mij en mijn zus en neven mee wilde geven voor ‘later als jullie groot zijn en ook zelf kinderen hebben’ (“Pas je goed op jezelf, niet zomaar iets aannemen van iemand, zelf nadenken en keuzes maken”etc..)
Zijn verhalen komen uiteraard ook op verjaardagen weer terug, bij mijn ouders en oom en tante en bij mijn zus en mijn neven, bij mij….
Nu heb ik zelf kinderen, de oudste is inmiddels 13 en bemerk ik dat ook ik verhalen weet te vertellen, maar niet de verhalen die mijn opa had. Ik weet de verhalen deels, mijn ouders en mijn tante weten veel en toch is het anders.
Verhalen die overgaan van generatie op generatie. Uiteindelijk niet meer uit eigen ervaring verteld. Hoe blijven ze behouden?