Dan probeer je het toch gewoon nog een keer?

Na lang wachten was het dan eindelijk zo ver; we kregen een echo van onze kersverse nieuwe baby! Wat spannend! Ik weet nog goed dat we de donkere kamer binnen liepen. “Gaat u daar maar liggen met de broek los en t-shirt omhoog”. De koude gel op mijn buik gaf een rilling over mijn lijf. Daar gaan we dan! Na even zoeken is daar mijn baarmoeder in beeld. De seconden die volgen lijken eeuwig te duren… waarom zegt ze niks? “Het is niet goed. Ik zie geen hartje kloppen.” Mijn hart staat even stil. Dit kan toch niet? Wat zei ze nou? “Het spijt me, maar ik heb helaas slecht nieuws.” Mijn wereld stort in. Ik snak naar lucht. We kijken elkaar aan en de tranen rollen over mijn wangen. Het is waar. Ons kindje ligt bewegingloos op de bodem van mijn baarmoeder. Wat een leuke dag had moeten worden is veranderd in een nachtmerrie.

De verloskundige vertelt mij dat één op de vier vrouwen krijgt te maken met een miskraam. Gedachten schieten door mijn hoofd. Zijn het er werkelijk zoveel? In mijn omgeving ken ik niemand die ook een miskraam heeft gehad. Maar hoe kan dat nou? Waar zijn al die vrouwen dan? Kennelijk is dit iets waar je niet over hoort te praten. Terwijl ik juist zeer sterk de behoefte voel om erover te praten en het liefst met iemand die het ook heeft meegemaakt.

Als ik mijn omgeving inlicht begin ik te begrijpen waarom niemand over een miskraam praat. “Ach dan probeer je het toch gewoon nog een keer? Je bent nog jong genoeg”. Sorry, versta ik dat goed? “Dat is de natuur. Gelukkig was je nog niet zo ver”. De goed bedoelde opmerkingen voelen als messteken in mijn levenloze buik. Ik vraag me werkelijk af, wat moet ik met deze reacties? Moet ik me hierdoor beter gaan voelen? Inderdaad het is de natuur en ja er was vast iets mis met ons kindje. En gelukkig ben ik jong genoeg om nog eens zwanger te worden. Maar staat er dan niemand bij stil dat juist dít kindje heel erg gewenst was? En dat ik dít kindje met al die rationele opmerkingen niet terug krijg? Het zou fijn zijn als iemand gewoon een arm om je heen slaat en zegt: “Meid, wat vreselijk voor je”.