Coupé-compagnon Harrie

Het is woensdag middag, 15:20 uur. Ik ben net in de trein gestapt na een dag vol verrassingen. Een beetje moe ook. Eigenlijk heb ik meer zin om nu op een terras te zitten met een drankje en een goed boek. Coupé 7618 met nog vier andere mensen, allemaal een eigen paar stoelen.
Plotseling stapt er een vijfde persoon binnen. Van middelbare leeftijd, het type dat twee huwelijken heeft gehad waaruit vier volwassen kinderen gekomen zijn. Een avontuurlijk type ook; altijd opzoek naar wat spanning. Laat ik hem ‘Harrie’ noemen. Harrie is dus net de coupé binnen gekomen. Hij gaat zitten achter een drukke student X, die eigenlijk helemaal niet zit te wachten op een gesprek.
Opeens recht Harrie zijn rug en zegt hij tegen student X:”Mag ik wat vragen? Waarom zijn er eigenlijk zoveel vrouwen in Nederland die geen vriend hebben?”
Ik heb het niet meer. Diep vanbinnen begin ik te bulderen van het lachen. Even ben ik bang dat de beste man (Harrie) ook naar mij, ‘single vrouw in Nederland’ zal stappen, puur om antwoord te krijgen op zijn vraag.
Bij student X valt het ondertussen stil. Dit is toch echt niet wat hij ooit had verwacht te horen van deze Harrie, gok ik. Doch dan merk ik een lichte irritatiefactor. Hij weet het niet. En dat wordt ook gezegd. Harrie daartegenover laat niet gauw los. Van huis uit waarschijnlijk een echte doorzetter. Zou een functie binnen de politiek hem staan? Qua vastberadenheid in elk geval wel. Harrie praat op de student in. Dat alle single vrouwen altijd op hun telefoon zitten en dat ze ‘altijd’ alleen reizen. Hoe het dan toch kan dat er zoveel vrouwen geen vriend hebben. Student X heeft het helemaal gehad met ‘Hopeloze Harrie’ en buigt zich met een zucht weer over zijn laptop.
Ik vermaak me echt. Dit lijkt wel een soap. Ik vraag me niet zozeer al die dingen af waar Harrie mee zit, maar wel waaròm hij zich dit afvraagt. Zou hij net verlaten zijn door zijn vriendin? Is hij zo’n vreemd-ganger die op z’n tijd de secretaresse plotseling heel leuk vindt? Zoekt hij gewoon een ongemakkelijk gesprek op met iemand die zeker dertig jaar jonger is? Of is dit gewoon één grote grap?
Als Harrie uitstapt, wil ik nog maar één ding: Weten waarom ‘Hopeloze Harrie’ dit soort random dingen wil weten van compleet vreemden.
Maar net voordat ik op sta, bedenk ik mij. Ik wil de reden eigenlijk helemaal niet weten.
Bij de volgende halte stap ik uit. De frisse lucht komt mij te gemoed. Ik besluit dat ik niet zo wil eindigen als coupé-compagnon Harrie.