Code Oranje: Lintjesregen op Koningsdag

Het KNMI heeft voor Koningsdag Code Oranje afgegeven. Niet alleen voor het weer, ook voor de Lintjesregen. In de media zal hier aandacht aan besteed worden. Met naam en toenaam worden nationale en regionale bekende Nederlanders genoemd.

Zo’n lintjesregen is altijd weer een hele gebeurtenis. Code Oranje leidde tot de uitreiking van onderscheidingen onder andere aan de volgende landgenoten:

Zo werd in Den Haag ene Wolbert Smijtinga (69 jaar) geridderd vanwege zijn inzet voor het buurthuis “De Kliko”, waar hij al zo’n vijftig jaar als vrijwilliger werkzaam is. In Wijk bij Duurstede werd mevrouw Alie Paardekop-Heijkamp geridderd vanwege haar langdurige functie als toiletjuffrouw op de plaatselijke veerpont over de Lek. Jan Kwabbernoot ontving de versierselen van Ridder in de Orde Oranje Nassau geheel onverwacht. Hij was zelfs niet bij zijn eigen uitreiking. Dit vanwege zijn veertig jarig jubileum bij de fabriek, waar men de versierselen voor de diverse ordes maakt.
In Polsbroek ontving het gehele plaatselijke dameskoor “Nut en Genoegen” een ridderorde vanwege het feit dat het koor als enige in Nederland is staat was gebleken geen cd te maken. Zeker een prestatie van formaat. In Tuitjehorn werd Ate Gratema blij verrast, toen hij uit bed gehaald werd om vervolgens naar het Gemeentehuis te worden gebracht, waar hij tot ridder werd geslagen in de Oranje Nassau vanwege zijn inzet en betekenis voor de regionale duivenfokvereniging ‘De Dolle Duiventil’.

Dit alles verbaast mij wel. Ik mis de echte helden. Ik bedoel dan de ware helden. Mensen die met gevaar voor eigen leven zich hebben ingezet voor anderen. De ene man die het leven redde van een drenkeling, of die twee jongens die een ander kind uit een vijver redden. Of dat meisje dat ervoor zorgde, dat een ruzie die zou uitmonden in zinloos geweld, wist te sussen. Of die onbekende man, die een gegijzelde wist te redden uit de handen van terroristen.

Op zo’n dag denk ik aan mijn opa, die wegens zijn verzet tegen de bezetter na de oorlog een lintje kreeg. Of mijn oom die door zijn werk in het Verzet diverse onderscheidingen in ontvangst mocht nemen. Dat zijn voor mij ware helden.

Het wordt tijd, dat men beter omschrijft, wanneer men een lintje verdient. Zoiets moet alleen gegeven worden aan personen, die hun eigen toekomst, welzijn of leven in de waagschaal zetten.
Anders heeft t geen enkele waarde. Misschien is t beter alle pasgeborenen vast een lintje te geven. Dan blijft het tenminste droog.