Beestenbende

Mijn dochtertje wil graag een katje. Als het even kan een grijs tijgertje. Of een Blauwe Rus, dat mag ook. Nu is mijn ervaring met blauwe Russen niet zo best. Met nuchtere Russen trouwens ook niet. Een jaartje geleden wilde ze graag een vogel. Maar wel één die kon fluiten. En fluiten doet hij. Tot op het irritante af. Dat begint bij de eerste de beste zonnestraal en stopt pas als ik dreig zijn kooi onder stroom te zetten. Maar zodra ik even niet kijk, begint de symfonie weer opnieuw. Mijn jongste zoon zou een slang wel leuk vinden. Natuurlijk niet zo’n hele kleine kut worm. Nadat meneer alle afleveringen van Freek in het wild tot vervelens toe heeft gezien, is hij van mening dat een Boa Constrictor prima zou passen in Huize Oranje. Voor de leken onder ons; Die beesten worden dik een meter of vijf. In het begin eten ze muisjes, maar eenmaal volwassen zie ik mezelf al hele ossen voeren.

Mijn oudste zoon is wat meer traditioneel ingesteld en zeurt al jaren om een hond. Het liefst een hond die mensenvlees eet, want ik hoor de meest bloeddorstige rassen voorbij komen. Wat is er mis met een poedel? Of een labrador? Nee, een Pitbull, Dogo Argentino en meer soorten waar de haren in je nek stijf van overeind gaat staan als je nog maar denkt wat zo’n kindervriend met je kroost kan uithalen. Ik word al bang als ik naar de afbeeldingen van die beesten kijk. Een Dogo Argentino heeft een dusdanige bijtkracht, dat hij maar een beetje hoeft te sabbelen om mijn been met één enkele hap af te bijten. En ik heb behoorlijk stevige benen.

Mijn vrouw kennende zal er binnenkort dus wel een kat bijkomen. Waarna de twee anderen dusdanig lang aan onze koppen gaan zeuren, totdat ook zij dierlijke gezinsuitbreiding hebben verwezenlijkt. En dan begint de ellende pas goed. De kat volgt zijn natuurlijk instinct en slikt het flierefluitertje door, waarna de Dogo Argentino de kat als toetje verorberd. Op een onbewaakt ogenblik ontsnapt Graaf Slis en is er van de peperdure Dogo Argentino niet veel meer over dan een flinke bult in het vijf meter lange slangenlijf. Mijn zoon kennende zal hij dan puur uit wraak een flinke knoop in de slang leggen, waarna de rust wederkeert in huis.

Ik denk dat ik dit verhaaltje aan de kanarie laat lezen zodra hij nog maar denkt aan een vrolijk deuntje.

Jan van Oranje
www.janvanoranje.nl