Bedankt! Ik ben aan het radicaliseren!

Wij lopen dagelijks met Lola. Lola poept en plast waar het haar maar uitkomt. Veel mensen hebben puur en alleen om het feit dat we met een hond lopen al een afkeurende blik. Kijken ons argwanend aan. Hebben lippen die met de tong nat gehouden worden. Nat gehouden om bij het eerste tekenen van een optillend been of hurk beweging ons aan te spreken op het feit dat we het wel moeten opruimen. Alsof alle honden bezitters poep-laten-liggers zijn.
Deze week escaleerde deze vooroordelen. Wij liepen met Lola langs een huizenblok, gewoon een modaal+ rijtjes woning. Naast het rijtje lag er tussen het kophuis en de stoep een grasveldje. Lola liep snuffelend over het perkje. Eerlijk is eerlijk, ze liet hier en daar haar geur achter. De lentezon scheen op onze hoofden en we waren wat over de komende dag aan het praten, toen er plots hard en dwingend op een ruit werd geklopt.
Verschrikt keken we op en zagen een man, met een kruising tussen een woedend en angstig hoofd, wilde handgebaren maken. Niet geheel duidelijk wat er aan de hand was opende we onze handen en armen in een vragende houding. Het wilde wegwuif-gebaar en gewijs naar de hond werd snel duidelijk… We werden gesommeerd van het openbare perkje te gaan, door te lopen, alleen maar omdat we een hond bij ons hadden.
Oke, mijn reactie was – gevoed door verontwaardiging – een even wild wegwerp gebaar als het wegwuif gebaar van de man – nu vergezeld door een vrouw – achter het raam. Hoe langer ik daar stond, hoe harder het gebonk werd, hoe driftiger het wegwuiven.
Lola was klaar met gesnuffel. Ze had daar geen poep neergelegd, de zakjes die we daarvoor bij ons hadden konden dus in de jaszak van mijn vriendin blijven zitten. Ze was zichtbaar aangeslagen, teleurgesteld, boos over de generaliserende en veroordelende reactie van de man achter het raam. Terwijl we wegliepen hoorde we gevloek achter ons. De man was alsnog naar buiten gestormd en begon te roepen dat wij respectloos waren, dat alle honden daar zomaar zaten te poepen en dat we dat gewoon op moesten ruimen. Dat hij had gezegd dat we weg moesten gaan en waarom we dat niet gedaan hadden?
Wie is er nou respectloos? Het was openbaar terrein, wij ruimen altijd de poep op, altijd, en de hond had niet eens gepoept. Het probleem? Ik heb nu de neiging om alle poep te verzamelen en in een zakje voor zijn deur te leggen of dit over het veldje uit te strooien… Deze neiging had ik nog nooit!

hmmm … herken ik dit niet ergens van?