Aanklacht tegen mijn medereizigers
Ik verbaas me de laatste tijd steeds vaker over de medereizigers om me heen in de trein.
Was er eerst de categorie reizigers die de trein als een soort tweede huis beschouwden, waar je rustig je nagels kunt vijlen en lakken, of luidruchtig kunt bellen om te kletsen over de meest onbenullige zaken, tegenwoordig is er een nieuwe categorie die denkt dat de trein een dumpplek is voor allerhande afval. Deze laatste categorie bestempel ik als aso.
Luidruchtige mensen kun je buitensluiten door je koptelefoon op te zetten en te genieten van je eigen muziek. Of je kunt besluiten om ergens anders te gaan zitten, hoewel het nog maar de vraag is of er überhaupt ergens anders plek is in de trein om naar toe te verhuizen. En trouwens, ik ben niet van plan voor jou ergens anders te gaan zitten, want ik zat hier als eerste.
Maar deze nieuwe aso’s komen de trein in met hun koffiebekers, broodjes, snacks, noem het maar op. Nu is het al erg genoeg als je naar dat ranzige gesmak moet luisteren en toe moet kijken hoe iemand een patatje weg zit te werken terwijl je zelf al enorme honger hebt. Maar dat terzijde.
Dat iemand in de trein wil eten of drinken is echt geen probleem. Maar wat het zo erg maakt, is dat ze hun afval (zakjes, bekers, bakjes) bewust laten liggen als zij uitstappen. Bekers blijven op de grond staan, bakjes blijven op de tafels liggen. Waarom? Alles opsnaaien en dan, zonder enige gêne, de troep laten liggen. Ik kan er met mijn hoofd gewoon niet bij dat je dat doet. En dan komt bij mij meteen dat cliché op: dat doe je thuis toch ook niet. Probeer het dan tenminste nog in de (te kleine!) prullenbak te proppen of neem het mee als je uitstapt.
Ik ben op zulke momenten ook gewoon te perplex om daar op te reageren. Je laat die troep liggen en stapt gewoon uit, en dat zonder blikken of blozen. Waarom zouden wij de schoonmakers van onze treinen niet wat tegemoet kunnen komen, door even uit je egoïstische bubbel te stappen en te zien dat het echt aso is om je eigen troep niet op te ruimen. Shame on you!