Wie ik ben? Dat weet ik zelf niet meer.

En dan zou je maar in een vreemd land wonen waar iedereen een vreemde taal spreekt. Als je nog maar 11 jaar bent is dat natuurlijk een hele belevenis. Maar wat als je uiteindelijk verstaat wat er tegen je gezegd wordt? 7 jaar later krijg je om de dag een compliment dat je taalbeheersing zo goed is. Bij jezelf denk je "Tjah dat is niet meer dan logisch." Lijkt allemaal zo hypocriet. De realisatie dat jij de vreemdeling bent en niet de mensen om je heen, had je allang door. En toch als je door de starten loopt, hoor je 50 dialecten in een wijk. "Zo anders ben ik dus niet" denk je dan. Wat zijn de verschillen dan? Mijn uiterlijk? Mijn persoonlijkheid? Of mijn gedrag? De ene persoon accepteert je wel en de andere roept "Rot op naar je eigen land. " Waar kom jij vandaan dan? Wat maakt jou weer anders? Ook al ben je hier geboren word je toch voor een vreemdeling gezien. En toch zie je het verschil. De ene mengt zich in de maatschappij, de andere in de onderwereld. Maar wat als ik gewoon mezelf wil zijn? Iedereen kijkt je anders aan. Dagelijks krijg je honderden blikken naar je toe. Sommige zijn vriendelijk, sommige wat minder. Als ik mijn haar verf, ben ik anders? Of meng ik dan juist in de maatschappij? Als ik lenzen zou dragen, zullen mensen mij dan accepteren? Of zal ik dan juist uitblinken in de menigte? Ik wil gewoon mezelf zijn. Maar wat als mezelf zijn is iemand anders nadoen? Wat als mezelf zijn is anders dan van de meeste mensen? Maakt dat mij een vreemdeling? Of zijn zij juist diegenen die vreemd zijn? Ik ben wie ik ben. Wat maakt het jou uit?