Wapen zonder soldaat

Het lijkt wel een epidemie: columns en blogs die een duidelijk probleem beschrijven, maar geen oplossing aangeven. De ene keer gaat het over de ongelijkheid tussen man en vrouw, dan weer over de vele problemen van vluchtelingen, maar ook de economie des lands blijft nooit lang onbesproken. Ik heb de boodschap inmiddels wel begrepen: er is nog heel veel te verbeteren in ons land. Wat mij echter steeds meer stoort aan deze verhalen, is dat men vrijwel nooit een oplossing noemt.

Bijna iedere maandag zit ik in gedachten weer uitbundig “ja” te knikken als ik een column van Hadjar Benmiloud lees. Regelmatig weet ze een belangrijk probleem helder te beschrijven. Recentelijk beschreef ze de grotendeels genegeerde groep vrouwelijke vluchtelingen. Ze komen niet in het nieuws, de nare toestanden worden vrijwel volledig genegeerd en het wordt er voorlopig niet beter op. Ik kan me amper voorstellen dat ze zo’n column zou schrijven als het niet ten minste een beetje waar was. Sterker nog, het lijkt me zeer aannemelijk dat ze helemaal gelijk heeft. De media is immers gericht op lees- en kijkcijfers, niet op een accurate weergave van dergelijke onderwerpen.

Goed, we zijn het dus voor de zoveelste keer ergens over eens. Maar voor de even zoveelste keer is het mij onduidelijk wat ík kan doen om het probleem op te lossen. We zitten niet eens in een verkiezingsperiode, dus zelfs al zou ik weten welke politieke partij het op kan lossen, dan kon ik daar evengoed niet veel mee doen. Wellicht bestaat er wel een organisatie die dit soort problemen aanpakt, maar welke organisatie dat dan is, is mij een raadsel.

Ik voel me als een wapen zonder soldaat. Ik heb wel een hele lading kogels, maar ik weet niet in welke richting ik ze af moet vuren. Bovendien is er niemand die de trekker overhaalt, waardoor ik ze helemaal niet afvuur. Ik weet zeker dat ik een verschil zou kunnen maken, maar als ik het helemaal zelf moet doen, dan gaat dat niet lukken.

Aan alle columnisten en bloggers die de wereld willen verbeteren: ik vind het heel goed dat jullie deze problemen benoemen. Ik zou het echter nog veel beter vinden als jullie meteen een oplossing zouden noemen. Dan zou ik me minder slecht te voelen over deze problemen, maar kon ik me juist goed voelen omdat ik deel zou zijn van de oplossing.