Uitgepuberde adolescenten

Die blauwe bakjes met champignons doen me denken aan van die meisjes met een frisse coupe. Wat mij betreft het eerste duidelijke kenmerk van de quarter life crisis. Meisjes die hun lange haren verruilen voor een pittige boblijn. Ik irriteer me aan dat feministische ‘Ik ben zelfverzekerd’ kapsel. Om me heen gaat de een na de ander op wereldreis. Ook zo’n voorteken van de dertigersdip voor uitgepuberde adolescenten. Een vriend van mij ontweek nadat hij afstudeerde de grote mensen wereld en staat nu white trash wijven te droogneuken terwijl ‘ie wodka drinkt uit een bucket op een Full Moon-party in Thailand.

Het zwarte gat ontlopen kan ook dichter bij huis. Mijn collega hield een social media-pauze. Dertig dagen zonder Facebook, Twitter, Instagram, de hele digishit. Lijkt me heerlijk, dertig dagen je fictieve leven in de vriezer pleuren. Om bijvoorbeeld meer boeken te lezen, Wie Is De Mol zonder ‪#‎widm‬ en De Slimste Mens zonder je tweede scherm te kijken. Eindstand is dat je alle hippe ‘hier moet je bij zijn’ feestjes hebt gemist waarvoor je nooit persoonlijk wordt uitgenodigd omdat ‘het op Facebook staat’.

Over enkele maanden word ik vijfentwintig en hoop ik af te studeren. Ik zie mezelf al staan op een kruispunt met drie richtingen. Op ieder verkeersbord staat ‘Toekomst’ en ik weet niet welke kant ik moet kiezen. De grond onder me begint licht te trillen. Het doet me denken aan sinkholes. Wat een fascinerend stukje natuur is dat. Net als onweer. Ontastbare aardse krachten. Jij kiest geen quarter life crisis, het kiest jou.