The Beauty & The Beast

Ik wil het vandaag eens met u hebben over dromen. Daar ben ik namelijk niet zo goed in. Een zitplaats in de trein, een scheerapparaat voor Marco Borsato: verder komt deze jongen niet. Veel mensen dromen van een dagje Lesbos, maar ik heb daar niets mee.

Het zijn net schaduwen, dromen: je ziet ze overal – vooral die van jezelf, maar te pakken krijg je ze nooit. Soms is dat maar goed ook. Laatst werd ik badend in het zweet wakker omdat Kim Kardashian bovenop me zat en ik het kapsel van Donald Trump had – in die volgorde.

Hoewel ik geen voorspellende gaven heb, denk ik dat Kardashian en Trump wel bij elkaar passen. Het schijnt niet zo goed te gaan met het huwelijk van Kardashian, zij heeft in veel films gespeeld die geen Wiki-pagina hebben en de toekomstige president kan wel een first lady gebruiken.

Want hoewel Trump ongetwijfeld een vrouw heeft kan ik mij niet herinneren welke, en straks denkt Poetin nog dat hij homo is, en dan moet The Donald op de G20 apart worden opgevangen.

Of wij hier kunnen spreken van een droom of een nachtmerrie, waarde professor Ratfish, is desalniettemin een kwestie van perspectief. U merkt het: ik kan dromen en nachtmerries niet uit elkaar houden. En dat is best erg.