Referendumangst

Sinds dat referendum over Oekraïne voel ik me erg dom. Ik weet namelijk niet wat het beste is. Ik heb gewoon geen idee. Kijk, het is niet zo dat ik niet politiek geïnteresseerd ben. Ik heb ook overal altijd graag een mening over. Dat wel. Maar om nou een meer dan 300 pagina’s tellend verdrag te lezen, daar heb ik geen zin in. Daar komt nog bij, als ik dan eindelijk die pagina’s zou gelezen hebben, dan weet ik nog niet of wat daar staat nou goed is voor Oekraïne. Dan heb ik geen idee of dat goed is voor Nederland. Laat staan dat ik weet of het goed is voor de Europese Unie. Voorstanders van de wet zeggen dat we met de wet corruptie tegengaan. Tegenstanders zeggen dat we met die wet juist corruptie aanmoedigen. Ja, denk ik dan. Wat is het nou? Natuurlijk ben ik geen voorstander van corruptie. Maar moet ik dan voor of tegen stemmen? Ik ben niet geneigd om naar degene met de grootste mond te luisteren, dus ik heb de neiging om voor te stemmen. Sowieso heb ik die neiging, omdat ik het idee heb dat veel mensen tegen stemmen, terwijl ze geen idee hebben waar ze tegen stemmen (tegen oorlog, maar daar gaat het niet over, toch?). Met al mijn naïviteit denk ik dan, laat ik dan één van die tegenstemmers compenseren. Iemand moet het toch doen?

Maar eigenlijk denk ik diep in mijn hart: ‘Waarom?’ Waarom hebben we dit referendum? Waarom besteden we zoveel geld aan iets wat maar een raadgevend referendum is? Waarom laten we de politici in den Haag hier niet gewoon over nadenken? Dat is toch de reden waarom ik één keer in de vier jaar ga stemmen? Dat is het moment dat ik vol overtuiging de partij kies, die de volgende vier jaar (als het in den Haag tenminste goed gaat), voor mij beslissingen neemt. Niet per se omdat ik er die jaren niets over wil zeggen, want dat wil ik wel. Dolgraag. Ik houd er wel van om mijn mening te geven. Ik houd er wel van om ergens iets van te vinden. Maar om nou een advies te geven over iets waarvan ik, net als de meeste Nederlanders overigens, eigenlijk niets van weet? Daar houd ik niet zo van. Daar word ik onzeker van. Dan voel ik me dom. Eigenlijk heb ik referendumangst, denk ik.

Toch zou ik graag één raad aan de politici in den Haag geven. Schrap die wet over dat referendum. Alsjeblieft.