Provincie vervalst feitelijk concurrentie Delta!

Topman Kamerbeek en energiebedrijf Delta gingen recent uit elkaar. Kamerbeek heeft alleen op ‘betere tijden’ gewacht. Die zullen voorlopig niet aanbreken, omdat de markt met olie en gesubsidieerde groene stroom wordt overspoeld. Door intrekking van subsidie, stopte Essent met groene stroom uit biomassa. Er zullen hoe dan ook ontslagen in het gehele bedrijf vallen, alleen wat later dan bij NUON, ENECO, Essent, enz. omdat Delta sinds de splitsingswet van 2006 tien jaar lang uitstelgedrag vertoonde. De sluiting of de opwaardering van bedrijfsonderdelen is overigens niet aan de aandeelhouders; net als bij de vaststelling van het salarissen hebben aandeelhouders (provincie en gemeenten) wettelijk én in de praktijk een marginale rol. Volgens de voorzitter van de adviescommissie van de aandeelhouders wordt met de Staat onderhandeld. Desgevraagd wilde Vink niet meedelen met welke ministeries hij ‘onderhandelt’. De Provinciale Staten van Zeeland hebben intussen ingestemd met een bedrijfsborgstellingskrediet van honderd miljoen euro. Echter, het geven van bedrijfsborgstellingskredieten is – ‘potentieel’ – concurrentievervalsend ten opzichte van andere energieleveranciers. Nu alle aandeelhouders decentrale overheden zijn, gaat het hier om staatssteun, welke naar mijn opvatting onrechtmatig is. Minister Plasterk ontkent het onrechtmatige karakter van de staatssteun niet, maar de minister verklaarde desgevraagd aan Mr. Cees Freeke ‘geen toezichthouder’ te zijn. Dit is weliswaar formeel juist, maar dat betekent dat hij de kwestie overlaat aan de concurrenten, die – ‘als rechtstreeks belanghebbenden’ – tegen de staatssteun bij de Europese Commissie bezwaar kunnen maken. Een redelijk denkend aandeelhouder wenst namelijk nimmer borg te staan voor aan faillissement grenzend wanbeleid: hij wil hooguit zijn aandeel verliezen, maar meer ook niet. Behalve als de inzet belastinggeld is. Kwijt, ‘who cares?’ Bij bodemloze putten is het gevaar dat indien de eenmaal ingeslagen – verkeerde – weg wordt bewandeld, steeds nieuwe borgstellingen zullen worden gevraagd. Gemeentes in Zeeland worden over de streep getrokken om (tezamen) ook voor 100 miljoen garant te staan. Raadsleden, wiens hoofdtaak controle is, moeten hun eigen verantwoordelijkheid nemen en niet op de Provincie vertrouwen die al 100 miljoen euro reserveerde:ik verwijs naar uitspraak van Commissaris van de Koning Han Polman over het debacle van de Sloeweg:’Het ontbrak op diverse afdelingen aan professionaliteit!’