Paniek zaaien en Liefde oogsten!

Iedereen is nu met zijn gedachten in Brussel…… De angst dat deze aanslagen steeds dichter bij huis komen wordt ons steeds meer duidelijk. Afgelopen november tijdens de aanslagen in Parijs zaten wij in de middle of nowhere in Thailand. Het internet is echt goed en ook daar konden wij het nieuws goed volgen. Omdat Parijs-Thailand niet naast de deur ligt was de angst minder voelbaar. Alleen nu aanslagen in Brussel, binnen een half jaar na Parijs. Je voelt de angst en het ongeloof. Gelijk staat alles scherp in Nederland, extra controles bij de grens en bij de vliegvelden. Op het station lopen meer politie agenten. De nodige verdachte pakketten worden meteen gevonden. De angst voor aangeslagen is er weer, en wordt misschien wel alleen maar groter omdat Brussel zo naast de deur ligt.

Helaas zien we dat niet iedereen deze acties serieus neemt, en lopen er blijkbaar jongeren rond die er wel de humor van inzien. Misschien omdat ze zich niet goed kunnen uiten, en er dan maar een lolletje van maken, maar wat erg als blijkbaar voor sommige mensen aanslagen een geintje zijn. Ergens vraag je je toch af, waar gaat het heen met deze wereld. Mensen in hun waarde laten ondanks afkomst, geloof of manier van leven. Het zit er blijkbaar niet meer in.

Maar misschien is er ook nog hoop!! Ondanks de vele paniek zie we ook weer mooie dingen ontstaan. Mensen die gestrand zijn omdat treinen niet meer rijden kunnen wij bewoners gratis overnachten. Met #ikwilhelpen, zie je dat gelijk het verbonden gevoel omhoog komt. In deze tijden moeten we elkaar helpen daar waar het kan.

Laten we met zijn alle hopen dat we Brussel, België, Europa en eigenlijk ook de hele wereld inziet dat we met geweld, geweld niet aan gaan stoppen. Laten we hopen dat er ooit een tijd komt dat we iedereen in hun waarde kunnen laten, en dat geloof & afkomst niet meer bepaald waar we mogen gaan en staan. We zijn met zijn alle al zo ver gekomen. In het verleden zijn er al zoveel oorlogen geweest en steeds denken we weer…… Daar willen we niet naar terug. Laten we dan nu terwijl er paniek gezaaid wordt, liefde oogsten.

Onze naaste mensen helpen, of dat nu is door een gestrande passagier een overnachting met ontbijt aanbieden of gewoon doorgaan, niet leven in angst en bang zijn. Gewoon doorgaan, en denken ons krijgen ze niet klein!