“Onsterfelijk”

Ik moest het laten bezinken. Ik had even tijd nodig. Nu nog! Toen ik het nieuws op de radio hoorde leek het alsof mijn wereld stilstond. Gelijk flitste de finale van 1974 door mij heen. Dat teleurstellende en emotionele gevoel van er bijna zijn en er dan na het laatste fluitsignaal achterkomen dat het niet is gelukt. Verbazing en verdriet want we waren zo dichtbij. Pijn en teleurstelling omdat we ons toen al realiseerden dat we die beker nooit zouden winnen, ongeacht wát we zouden proberen. Mijn hele leven was hij er. In elke voetbalanalyse kwam zijn mening en inzicht ter sprake. Prachtige beelden van een kunstenaar die voetbalde op een groen doek van gras en doelpunten maakte met een onvergetelijke schoonheid. En dan, heel abrupt, dat confronterende bericht. Hij er niet meer. En deze keer zal J.C. niet herrijzen. Een traan in mijn ooghoek, een kleine onverwachte snik, even diep adem halen om deze emotie te onderdrukken. Ongeloof want dit kan toch niet waar zijn! Een paar weken terug stond “de verlosser” nog met 2-0 voor zo zei hij strijdvaardig. Maar dit was als een voetbalwedstrijd tegen Italianen; als die één kans krijgen maken ze er twee. Johan heeft verloren. Na de zwaarste verlenging van zijn leven heeft Johan Cruijff zijn laatste finale verloren van een vreselijke, nietsontziende en dodelijke tegenstander. De strijd was al beslist. Deze tegenstander laat zich maar door een enkeling verslaan en ook deze keer heeft “De dodelijke ziekte” gewonnen. Als je niet kan winnen moet je zorgen dat je niet verliest zei Johan. Maar “da’s logisch” was een andere veelgebruikte uitspraak van hem. Het wereldwijde grenzeloze eerbetoon is immens en ontroerend. Iedereen kent niet alleen zijn naam maar ook zijn woorden en daden. En dat voor een jochie uit Betondorp! De reacties van oud-spelers maar ook van de huidige generatie voetballers is respectvol. Cruijff zou de aandacht waarderen maar hem kennende zat hij liever thuis bij zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen. Van Barcelona tot Amsterdam vloeien de tranen. Bij beide voetbalclubs in deze wereldsteden werd hij groot en zorgde zijn spel, inzicht, leiderschap en tactiek voor een herkenbare voetbalstijl die tot in lengte van jaren zal worden gevolgd. Johan daalt niet meer af van zijn geliefde berg in Barcelona. Geen uitleg meer. Geen mening meer. Maar zijn gegeven raad en advies blijven we volgen. In zekere zin is hij “onsterfelijk". Ook zo’n Cruijffiaanse uitspraak van hem. Dag Johan, we zullen je nooit vergeten.