Nederland

Ooit een land waarin vrije liefde, een eigen mening en wiet centraal stond
Nu zie ik ze staan in de ochtendspits van maandagmorgen
Honderden koppen vol met zorgen
Blind voor alles om hen heen
Of misschien kijken ze gewoon niet meer

De trein vertrekt met tien minuten vertraging
Ik hoor ze zuchten en klagen
Ze duwen elkaar de trein in, eerst ikke en de rest kan stikken
Wachten tot uw medemens is uitgestapt, dat kennen wij niet meer
Eenmaal in de trein knikken ze medelevend naar elkaar
Want de NS
Haten we allemaal
Even voel ik de samenhorigheid

We rijden verder, mobieltjes komen tevoorschijn,
Iedereen staart naar het ó zo vertrouwde scherm
Een grappig beeld is het eigenlijk wel
Het heeft iets weg van een massahypnose
Verstrikt in gedachten maar ogen strak op het scherm gericht
Allemaal producten van onze zelf gevormde maatschappij
Waarin presteren belangrijker is dan leren
Wil je erbij horen? Dan moet je scoren
Jezelf ontdekken doe je maar in je eigen tijd
Tijd die niet bestaat

Een drukke baan
Een glanzende carrière
Vijf keer per week naar de sportschool
Biologisch én organisch eten
En dat allemaal mindfull
Omringd door een grote sociale kring
Met het doel dat op social media te laten zien

Ik heb niks van dit alles
Dat is dan ook niet wat ik wil

Alle burn-outs, depressies en angsten zijn het gevolg
Game- en internet verslavingen meer en meer
Kinderen worden accessoires
Ze worden gevoed met chia zaad en quinoa papjes.
Want dat is écht gezond
Zakjes chips worden niet meer getrakteerd
En brood, brood eten wij niet meer
Die kindjes van deze tijd
Ze blijken ondervoed
Maar dokter, ze hebben geen honger meer
Ja, de ritalin doet zijn ding
de rust is wedergekeerd
Buiten spelen
Wordt ze niet meer geleerd

Bleke rustige kindjes
Starend naar hun videospel
Tanden vol met gaatjes
Tandenpoetsen is zo belangrijk niet meer
Die melk tandjes hebben ze straks toch niet meer.