Lieve Zweedse Puzzel

Ik leerde je kennen in de winter van 2014, daarvoor zag ik je niet staan. Ik was jong en onbezonnen, ik was enkel geïnteresseerd in de columns van Ebru Umar en was een fanatieke volgeling van de #treinleventweets. Tot die winter, toen ik kennis maakte met jouw schoonheid…

Ik stapte in de intercity richting het zuiden en nam plaats naast een oudere dame, ze was stoeiende met jouw elegante letters. Ik nam de passie waar, zag het inkt, rook haar zweet en voelde haar struggles… Het lukte haar niet, het lukte haar niet om jou in volle glorie te herstellen, ze gaf op en verliet de trein. Daar lag je dan, prachtig, maar toch ook zo kwetsbaar. Je wilde maar 1 ding: iemand die jouw letterfontein deed stromen… ik nam voor het eerst jouw 64cm2 in mijn handen en werd verliefd.

Snoezig puzzeltje van me wat was je lief, we speelden elke dag met elkaar. In weer en wind fietste ik naar je toe, ik wilde je zien, je maakte me blij, je was mijn nummer 1. Je scheen tussen de medelijdenwekkende strip van de Geeks en die droge strip van de Beestjes. Naast de fanatische momenten hebben we natuurlijk ook moeilijke tijden gekend, kan je je het nog herinneren? Die ene maand dat de metrobezorger te laat was, toen moest ik je zoeken onder vierzitsbanken en klapstoeltjes… Er zaten dagen tussen dat ik je niet kon vinden, je was spoorloos, maar één ding wist ik zeker: ik zou je de dag van morgen weer zien.

Tot op die ene zwarte dinsdag, met volle passie sloeg ik de fun en play pagina open, waarna er een kort moment van stilte en verlies door mij heen ging. Het gevoel alsof je rijwiel niet meer op het station staat of het gevoel dat je favoriete spoorwegmaatschappij je niet van A naar B kan brengen, oftewel je was foetsie! Ik dacht dat je boos was… gewoon een dagje afwezig, ik dacht ‘oke’ geen probleem… maar je bent veranderd… je bent er de ene dag wel en de andere dag niet. Ik ben bang dat je een ander hebt. Inmiddels is jouw mooie 8 bij 8cm opgevuld door een mismaakte sudoku. Ik begrijp het niet, waar ben je? Is het dan toch die ene keer geweest dat ik je zonder oplossing weggooide? Of die andere keer dat ik je invulde met behulp van het internet? SORRY, SORRY maar kom alsjeblieft terug op die dinsdag en donderdag snoepje!