Liefde op de dokterspost

Je hebt weekenden – en je hebt rare weekenden. Zoals afgelopen week met dokter McDreamy…

Zondag 13.00 uur. Ik verlies mijn evenwicht en voel een enorme druk in mijn oor. Ik ga even liggen en ik word rond 16.30 uur zwetend wakker. Ook het gehoor aan mijn rechteroor is nu verminderd. Ik ben bezorgd en bel de doktersdienst.

Even later zit ik met Akke, een vriendin, op de dokterspost. Na een paar minuten gaat er een deur open en wordt mijn naam geroepen. ‘Mw. De Noord.’
Ik kijk naar Akke. Die heeft een lach van oor tot oor en ik begrijp wel waarom. Dit was niet zomaar een dokter. Deze dokter leek ontsnapt uit een romantische film. Dit was ‘dokter McDreamy’. Dan kijk ik naar Akke en denk: Stomme trut, haal die lach van je gezicht. McDreamy begrijpt heus wel waar die grijns vandaan komt.
‘Ga je mee Akke?’ vraag ik haar. Daar hoeft Akke niet lang over na te denken. Nog nooit heb ik haar zo snel overeind zien springen.

Ik geef dokter McDreamy een hand en kijk hem in de ogen; bruin met groene spikkeltjes. ‘Ik ben Yvonne,’ zeg ik, en ik lach lief. ‘Wat kan ik voor je doen?’ vraagt hij. Doe maar een ring en graag om deze vinger, denk ik. Maar ik hou mijn fatsoen en begin te vertellen.
‘Ik vind het maar rare klachten,’ zegt hij, en hij begint aan een reeks onderzoeken. Met zijn zachte handen voelt hij in mijn hals en ik kijk hem recht in zijn ogen. Dit is echt een mooie man, denk ik. Ik kijk naar Akke, maar dat was een zeer slecht idee. Ik voel een lach opkomen. Ik klem mijn kaken stevig op elkaar, om de grijns te vermijden.
‘Opgezette klieren,’ zegt McDreamy. Ook blijk ik koorts te hebben en vocht achter de trommelvliezen. Dit verklaart de druk in mijn hoofd en het gehoorverlies. McDreamy neemt weer plaats achter zijn bureau. Hij humt en draait met zijn bureaustoel. Hij stelt mij gerust en ik kijk hem diep in de ogen. Zucht, zwijmel…

Eigenlijk was dit het. Ik had jullie Metro lezers graag vertelt dat McDreamy me achterna was gerend. Op de parkeerplaats m’n hand had vast gepakt en had gezegd: ‘Op jou heb ik mijn hele leven gewacht Yvonne’. En me daarna vol passie had gezoend. Helaas…
Het enige wat ik van hem kreeg, was een receptje.