Het plaatje klopt niet altijd

De gele rakker staat al klaar, op voor een heerlijk treinritje. Je stapt in en zoekt een zitplaats op. Het is altijd een hele belevenis, een treinreis. Ik kijk in ieder geval altijd mijn ogen uit, wat voor mensen je allemaal hebt, de lucht buiten en de schaapjes in de wei.

Ook vandaag weer zo"n heerlijk treinreisje voor de boeg. Tegenover mij zit een stevig mannetje die zijn ogen flink het werk laat doen. Soms voel je gewoon dat mensen je van top tot teen bekijken. Zo ook hier, maar dan tref je het nu al helemaal natuurlijk, want hij zit toch echt ruim een uur tegenover me. Ook echt dat hoofd wat dan wel draait, maar die ogen nog steeds op jou gericht zijn. Bijzonder. Dan kijk je even naar rechts en zie je een soort holbewoner zitten. Gekleed in een oude verwassen trui, een broek dat je zegt "jeetje die droegen ze 100 jaar geleden ook" en het haar zit in coupe- de- la ontploft. Je kijkt even verder en zie je tot grote schrik dat hij dan wel voortdurend op zijn iPhone 6 zit. Ja dat snap je dan ook niet helemaal, maar ja, het krikt het moderne level toch een beetje op. Je denkt dan dat je inmiddels alles hebt gehad met deze holbewoner, maar dat is niet het geval. Na een minuut of 5 komt er toch een geluid uit, het lijkt wel wat geloei van een koe die overduidelijk zijn dag niet heeft. Snurkend en wel zit hij op zijn stoel en ik kijk toe. Ook zit er nog een opaatje in de trein vlak naast me die keurig netjes zijn vrouw belt dat hij in een, weliswaar, rijdende trein zit en dat hij over een halfuurtje thuis is. Ja, dat is dan toch wel weer erg schattig moet ik zeggen. Natuurlijk tref je ook regelmatig slapende mensen, meestal van die zakenmannen die dan zo hard gewerkt hebben en blijkbaar helemaal bekaf zijn, waarop ik me dan altijd afvraag, als je zo"n goede baan hebt, koop dan een fatsoenlijke auto. Dit keer is het anders, een groot gebouwde man, met tatoeages waar je "u" tegen zegt, zit lekker onderuitgezakt met een paar reusachtige beats op z’n hoofd en zijn armen leunend op zijn goedgevulde bierbuikje, heerlijk in dromenland. Even later werp je dan toch weer een blik op deze man en zie je dat hij fanatiek lip-lezend mee zingt met zijn nummer die uit zijn beats galmt. Ja het is een enig gezicht.

Soms klopt het plaatje toch niet helemaal, maar dan heb je iets om naar je kijken, het maakt het leven leuk!