Het orakel van Betondorp

Het is moeilijk te schrijven over mensen die je niet kent. Alsof je op vakantie bent in Italië en de ober in gebrekkig Italiaans duidelijk probeert te maken dat je liever champignons in plaats van uien op je pizza wilt hebben. Je bent wel aan het praten, maar hebt eigenlijk geen flauw idee wat je aan het zeggen bent. Als na een kwartier diezelfde ober naar je toe komt met een bord Spaghetti Bolognese, weet je zeker dat je klinkklare onzin aan het verkondigen was. In zo’n geval kun je die pasta beter maar gewoon opeten, in plaats van voor een tweede maal Google Translate op je telefoon te openen. Je gaat het pas proeven, als je het in je mond stopt, of in principe is een ui niets anders dan een champignon, maar dan in een ander jasje, had Johan Cruijff waarschijnlijk gezegd.

Ik weet niet of hij de allerbeste was en om eerlijk te zijn interesseert het mij ook niet. Het gaat er om dat hij heel goed was en misschien wel net zo goed als de rest van de allerbesten allertijden. Ik stap net uit de trein. De hele tijd heb ik mij geërgerd aan twee meisjes die praatten over Johan Cruijff. “Het was toch maar gewoon een mannetje, waarom staat Facebook er dan vol mee?” Ja klopt, Cruijff was een man, maar wel eentje die drie keer de Europacup I won, drie keer Europees voetballer van het jaar werd en ook nog de Wereldbeker won. Ik zoek al jaren naar mijn held, maar ik geloof dat ik hem nu gevonden heb. Je gaat het pas vinden, als je niet meer zoekt. Een held is als het ware de persoon in de spiegel, je moet alleen een beetje fantasie hebben om hem ook echt te zien. Ik keek net in het raam en verdorie, ik zag Johan Cruijff. Hij is overal. Ik pak mijn brik en trap naar huis. Je gaat pas fietsen, als je stopt met lopen. In principe kunnen hunnie alleen inhalen, als jij niet hard genoeg rijdt. Je moet je hand uitsteken, anders kan je niet afslaan.

In ons leven, in iedere gedachte, overal zit Johan Cruijff. Of je het wilt of niet. De liefhebber en de hater, de Feyenoorder en de Ajacied, de Catalaan en de Madrileen. Terwijl ik mijn verkeerd bestelde pizza eet, kijk ik naar beelden van geniale acties en prachtige aannames, mooie doelpunten en wonderschone passes. De voetballiefhebbers zullen mij begrijpen. En voor degenen die er niets mee hebben: Je gaat het pas waarderen, als je het stopt te negeren.