Het andere Europa, het echte Europa.

Beste Geert Mak,

Met ongelofelijk veel plezier en bewondering heb ik naar uw ‘Europa-Monoloog’ geluisterd, gisteravond in DWDD. Van Nieuwkerk liet u spreken. Dank van Nieuwkerk.

Wat mij in uw woorden ontroerde was het feit dat u een van de weinige mensen in de media bent die Europa niet alleen ziet als een ‘economisch’ ‘product’. Twee eenheden die de discussie rond Europa definiëren tegenwoordig. Twee woorden die ons weg laten drijven van veel belangrijker waarden, die weliswaar ondersteund en gevoed worden door economische bedrijvigheid, maar deze niet zijn.
Uit uw woorden meende ik te concluderen dat u Europa behalve dat, ook ziet als een eenheid waar binnen mensen zich tot elkaar moeten verhouden, moeten leren samenleven, moeten leren vertrouwen. Liefhebben wellicht? Als ik dat juist zie dan lijkt u iemand die de ontwikkeling van volkeren veel meer ziet als een opdracht tot samenleven en zorg dragen voor elkaar, dan dat die ontwikkeling een soort veredelde overlevingsstrategie is, waarbij we naar macht moeten streven, al dan niet economisch.
Het is mijn hoop dat niet alleen u, maar ook de mensen die u inspireert, zich blijven inzetten om dit tegengeluid – of moet ik zeggen: enige echte geluid – zo veel mogelijk te verspreiden. Ons bange landje is op drift en laat zich uit evenwicht brengen door al dan niet vermeende internationale ontwikkelingen van terreur. Ze vergeet daarmee soms waarom we hier in feite op deze mooie planeet samenleven en er, zeker nu, over heen bewegen. Ze heeft mensen als u nodig, om ons te herinneren elkaar in de ogen te blijven kijken en te durven vernieuwen en los laten. Ik weet niet of het u opviel toen u sprak, maar zelfs ik, op mijn tablet, kon de energie voelen die u genereerde met uw woorden. U bezit de gave van het woord en het intellectueel overwicht.

Een punt van zorg, wellicht kritiek. Veel mensen zijn bang voor de mogelijke corruptie in Brussel etc… Daar valt niet om heen te praten met woorden van hoop. Men zal binnen aan uw lippen hangen, maar buiten in de kou beweren dat de werkelijkheid van de Europese Unie niet te vertrouwen is. Ten tweede zal de idee van centraal gezag de demon van dictatuur wakker maken. En niet geheel zonder historische reden. U zult op beide angsten denk ik een gedachte moeten kunnen formuleren die uitzicht geeft op een transformatie van deze twee destructieve elementen.

Ik neem mijn pet af en hoop u vaker te horen spreken!
Ingmar Beldman