Glazen bol

De Donald Duck uit en het internet uitgespeeld. Op de kijkbuis een gapend tranendal in de vorm van een televisieprogramma en op Hilversum 3 een plaatje van Herman van Veen. Verveling troef, wat te doen? Een deuntje op de droeftoeter? Ook al geen zin in. Uiteindelijk de glazen bol weer eens uit de kast gehaald. Eens zien wat de dag van morgen brengt.

Het beestje onder het doekje vandaan halen, beetje oppoetsen en daar begon hij al te gloeien. Ogen naar het glas brengen en staren. Ik keek en zag de PvdA. Weinig ontspannen zag ik Diederik Samsom zitten, in een achterkamertje. Samen met Hans Spekman en de partijstrateeg. Samsom lulde wat over ‘oude wijken’ en ‘handen aan het bed’. De partijstrateeg knikte. ‘Precies Diederik, gewoon de ouwe koeien op het droge blijven trekken, af en toe een luchtbrug naar links nemen of een balletje over een vierdaagse werkweek opgooien, en blijven zeggen dat je ook graag volgend jaar weer lijsttrekker bent. Misschien ook nog eens aanhalen dat ik vroeger straatcoach ben geweest?’, vroeg Diederik. ‘Nou uuh’, mompelde Spekman krabbend aan een stukje Brinta in het vest. ‘Laten we die koe maar definitief afvoeren Diederik, het moet wel geloofwaardig blijven… Goed dat is dan duidelijk’, vervolgde de strateeg opgetogen. ‘En dan nu de meesterzet!’

‘Diederik, met jou zijn we gezien, maar niet te vroeg pieken. Je gaat gewoon verlepte roosjes uitdelen. Je weet van niks maar dan trek ik zo begin december de parel uit de doos.’ De glazen bol begon nu behoorlijk te gloeien. In de verte zag ik Aboutaleb plaats nemen achter het spreekgestoelte. Op de voorgrond ging de partijstrateeg verder. ‘Het is december, nog ruim 3 maanden voor de verkiezingen. Campagnes beginnen te borrelen, het kabinet mort. Wilders begint lontjes aan te steken, denkt op zijn sloffen te overwinnen. Niemand een antwoord, maar dan; Ahmed Aboutaleb! Ahmed?’mompelt Diederik. ‘Ahmed! Jij via de achterdeur naar huis, Aboutaleb voor het premierschap!’

Ik zag Ahmed staan achter het spreekgestalte. Voor hem duizenden sympathisanten. Ik zag allochtoon Nederland. Traditioneel sterk vertegenwoordigd in de achterban van de PvdA. Aboutaleb spreekt, ook intellectueel Nederland knikt. ‘Dan rot je toch op’, zegt Aboutaleb nog een keer en ook de rechterkant van het midden begint nu te klappen. Aboutaleb als lijm tussen verdeeldheid, als vader voor alle Nederlanders. Geert in de kamer, een minderheidscoalitie onder leiding van Ahmed Aboutaleb. We gaan het zien.