Frietje Speciaal

Begin februari 2013 besloot ik het pittoreske Veldhoven te verlaten voor het grote Amsterdam. Ontvluchten was het eigenlijk. Toen op 31 december 2012 mijn toenmalige vriendin en ik besloten om uit elkaar te gaan, was het voor mij duidelijk. Ik kon eindelijk mijn dromen gaan verwezenlijken, niemand zou me tegenhouden. Ik zou succesvol worden in de reclamewereld in Amsterdam. Ik vertrok met de intentie nooit meer terug te keren.

Amsterdam heeft mij veel moois gebracht, zoals het mooiste meisje van de wereld, en ik verlang eigenlijk bijna nooit meer naar Veldhoven, of Brabant überhaupt. Met de nadruk op bíjna.

Het is een zondag na een heftig avondje stappen. De grootste inspanning tot nu toe was het verplaatsen van mijn reet van het bed naar de bank. Netflix, paracetamol, kokoswater en een dekentje. Heerlijk. Ik besluit te ontbijten wanneer de meerderheid van Nederland gaat dineren. Friet lijkt mij in mijn huidige situatie de enige juiste keuze. Ik verlaat mijn appartement in West en loop richting de snackbar.

Ik duw de deur van de cafetaria open, het belletje trekt de aandacht van de man achter de toonbank. Hij knikt, ik knik terug. Ik kijk naar het menu alsof ik niet weet wat ik ga bestellen, dat hoort er bij of zo, maar ik weet al lang wat ik wil. Ik bestel namelijk altijd hetzelfde. “Mag ik een frietje speciaal en een kaassouflé alstublieft.” De man achter de toonbank vraagt met een strak gezicht “Speciaal? Curry of ketchup?”. Heel even stopt de tijd. Ik kijk om me heen, wellicht zit ik in Bananasplit. Curry of ketchup? Wat was dat nou voor een vraag?

Het was op dat moment dat ik pas besefte hoe erg ik Veldhoven mis. Ook al was het daar te klein voor mij en kon ik me daar niet verder ontwikkelen als persoon zoals ik dat wilde; Veldhoven is wel altijd heel goed voor mij geweest. In Veldhoven bestelde je namelijk gewoon een frietje speciaal zonder allerlei rare vragen te moeten beantwoorden. Mayo, curry en ui. Klaar, nie ouwehoere.

“Curry” zei ik tegen de man. Ik pakte mijn telefoon en belde naar huis “Mam, pap. Ik kom van de week weer even langs, ik mis jullie.”

Ik neem mijn bestelling aan en de man wenst me nog een fijne dag. Ik kijk hem aan en zonder er bij na te denken zeg ik “Jij ook. Houdoe!”