El Salvador en de moslim

Herman Grendelman 15 mrt 2016

Met voetbal werkt het zo: je bent een jaar of vijf en er wordt een keuze gemaakt. Je vriendje is voor Ajax, dus weet je wat; jij ook voor Ajax. Je vader is voor Feyenoord en vertelt dat ondanks het vele afzien en verdriet, Feyenoord de mooiste club van het land is. Goed, jij ook voor Feyenoord. Je volgt je vader, vriendjes op school of een fanatieke tante woonachtig in Eindhoven, en maakt een keuze. Kiest een club waar je de rest van je leven achter staat. Hoe langer je het spelletje blijft volgen, des te sterker groeit er een gevoel. De keuze wordt verliefdheid, verliefdheid wordt houden van.

Je bent een jaar of 10 en voor Feyenoord. Op het schoolplein de Ajax supporters sarren als Feyenoord gewonnen heeft. Buiten spelen en met de Ajax vriendjes de Feyenoorders pesten. ‘Maar wij wonnen de Champions League en wij hebben Patrick Kluivert. Waarom ben je niet voor Ajax als je weet dat Johan Cruijff een Ajaxcied is? Wij zijn toch de beste!’ Sarren en elkaar proberen te overtuigen van gelijk.

Afgezien van een paar hooligans komt wijsheid met de jaren. ‘Voor wie ben jij? Feyenoord. Ah, de stadionclub. Mooie club hoor, zelf ben ik voor PSV. Vanavond samen naar Real Madrid kijken? Prima.’ Elkaar niet meer als kleine kinderen proberen te overtuigen. Zinloos, en niet relevant. Keuzes liggen verankerd met wortels tot diep in de vroege jeugd. Ieder z’n eigen club en als het Nederlands Elftal speelt, samen op de banken voor Dennis Bergkamp.

Nou vraag ik me af, zijn voetbalsupporters nou zo volwassen, of zijn streng gelovigen en irritant fanatieke atheïsten nou zo kinderachtig? Zou het niet mooi zijn als ook hier het overtuigen van elkaars gelijk zou stoppen op het schoolplein omdat men volwassen wordt? Naar de moskee, kerk of synagoge gaan en vervolgens samen een potje voetbal kijken? Stop met het halen van gelijk. Elkaar proberen te overtuigen een andere keuze te maken? Schei toch uit man, waarom. We zijn toch geen kleine kinderen meer?

Zo gaat het en zo is het. We leven naast elkaar, gelovig en ongelovig. Christen en jood. De verlosser en de moslim, samen kijken naar de Champions League. Maar dan de kinderachtige extremen die denken nog op het schoolplein te staan. Waar de stupiditeit van hooligans zich verzameld in een weiland, is het werkterrein van terroristen en overheden helaas niet te beperken tot enkele vierkante meters. Gelovigen en ongelovigen: kom van dat schoolplein af. Wees geen hooligan en wordt eens volwassen.