De onbekende 17 miljoenste

Je ziet ze weleens in de sociale media of huis-aan-huisbladen: de tienduizendste klant, gast of inwoner. Leuk, geniet van je blije doos en nu opzouten, denk ik in mijn beste buien over deze mensen. Terwijl ik tegelijkertijd weet hoe positief het voor deze uitverkorenen zelf is, zo’n stukje erkenning in een kille samenleving.

U merkt het: wij zijn zelf nooit uitgekozen als toevallig zoveelste deelnemer aan de glimlachcultuur. Wel waren wij ooit freelancer van de week, maar de argumenten zijn mij ontgaan. De betreffende instantie maakte dat niet uit: jij verdient het, en nu snel inschrijven voor onze evenementen.

Ook hier: positivisme wint het meestal van rattige vissen met een voorkeur voor de rode knop, maar met die 17 miljoenste Nederlander weten ook blije dozen zich geen raad: niemand wil de 17 miljoenste zijn, zo lijkt het. ‘Het is waarschijnlijk een immigrant’, ronkt de radio, Nou dan? Leuk toch? ‘Het kan niet met zekerheid vastgesteld worden’, zegt een deskundige klinisch.

Lekker positief hoor. En nu de feiten! Vandaag worden 550 immigranten toegelaten en 450 baby’s geboren. Laat ze lekker allemaal een mooie spaarrekening openen bij een duurzame bank, en zet daar €1000 op, die over 18 jaar mag worden opgenomen. Bloemetje erbij, even glimlachen en aan het werk. Welkom in Nederland!