Brussel

Die laatste momenten, waar denk je dan aan? Ben je bang? Vraag je je af of het pijn zal doen? Denk je aan de maagden in het paradijs die je zijn beloofd? Denk je wel na over de gevolgen of ga je vol goede moed je dood tegemoet?
De gevolgen, die zijn groot. Er worden tientallen, honderden onschuldige mensen vermoord. Mensen op weg naar hun werk, mensen op weg naar vakantie, mensen op vakantie. Waarom? Omdat deze mensen in het westen wonen?
Ik heb opgezocht wat het doel van terrorisme precies is, want ik zou het zelf echt niet weten. Ik vond de volgende definitie: ‘terrorisme heeft als doel de maatschappij te veranderen, de bevolking ernstige vrees aan te jagen of politieke besluitvorming te beïnvloeden.’ Ja, de maatschappij verandert, mensen hebben verdriet, mensen zijn bang, maar op een gegeven moment zijn mensen ook boos. Boos dat iets als dit ons zo bang kan maken, dat mensen die we niet kennen dit met ons kunnen doen. Een geloof dat wij hier niet zo streng en heftig kennen, en ook niet willen kennen. Mensen komen in opstand. Dan kan die beïnvloeding van de politieke besluitvorming komen. Op dit moment roepen Wilders en co dat de grenzen dichtgegooid moeten worden, om vluchtelingen maar in hun tentenkampen te laten zitten, zonder een uitzicht op een goede toekomst. Deze vluchtelingen zijn namens onze extreem rechtse flank namelijk gelukszoekers en terroristen, zij zijn moslim en elke moslim is een terrorist. Deze vluchtelingen, die wegrennen voor terreur, die nu de schuld krijgen voor jouw daden. Is dit dan wat je wilt bereiken als je jezelf opblaast?
Een andere kant van die boosheid is ook dat mensen gaan leven. Zij gaan het tegenovergestelde doen van wat jij had willen bereiken. Zij gaan de straat op, zij gaan protesteren, zij nemen het advies van binnen blijven niet aan. Dom? Misschien. Ik vind het iets goeds. Het geeft het aan dat wij ons leven blijven leven zoals het was, zonder angst.
Zonder angst is natuurlijk niet helemaal waar. Er wordt ook gevreesd. Gaan dit soort dingen in Nederland gebeuren? En waar dan? Ben ik wel veilig? Kan er wel iets tegen gedaan worden? Niemand die deze vragen voor ons kan beantwoorden. Afwachten is het enige dat we kunnen doen. En wat doen we verder tot die tijd? Ik zeg dat we moeten leven met z’n allen en niet vrezen, maar hopen.